Van Brexit tot De Kern
Begin van deze maand was ik een week in Londen voor cursus en vertier. Op de eerste van mijn twee vrije dagen meteen een stamkroeg gevonden in Westminster, het Binnenhof van Londen. Het is maandag 3 december 2000en18. De herfst kleurt ook de hoofdstad van Groot Brittannië grauwgrijs met veel H20 die met onder meer het nodige CO2 gestaag uit het zwerk valt. Westelijke winden komen vanuit het Europees gezinde Ierland voortdurend naar dit eiland, dat al weken bijna volledig in de ban is van Brexit. Weinig politici brengen orde, richting en gezag in de complete chaos. Ook premier May niet. Het impulsief referendum van ruim 2,5 jaar geleden bracht het ooit machtigste rijk ter wereld in grote verwarring.Leren weggaan om te blijven / leren leven van de lucht / Geven zonder iets te krijgen / Altijd zoeken naar geluk
Ik kijk telly in The Westminster Arms, een schitterende pub met onder meer bijzonder bier van Shepherd Neame, brouwers sinds 1698. Steeds meer feiten over Brexit, zeker een harde , komen onverbiddelijk naar buiten, maar worden vaak weer door Boris Johsonachtige types met een fors snuifje Trump emotioneel verpulverd en zeker grotendeels ontkend. Scheiden is toch ook vooral lijden?
Wat teveel is achter laten / En weer teruggaan naar de bron / Altijd vragen blijven stellen / Tot je niet meer weet waarom
Is terugkomen op je schreden gezichtverlies? Biedt een nieuwe referendum een uitweg met uitstel van de keiharde scheidingsdatum 29 maart 2019? Of kan een zachte May-Brexit toch nog door het Lager en Hoger Huis? Wordt May uiteindelijk een heldin, een vrouwelijke Winston Churchill?
Alles zien vergaan / En toch geloven in wat blijft
Verloren lopen in verlangen / Ook al raak je alles kwijt / Open staan voor wat je bang maakt / Open staan voor wat zich sluit
Ik raak die middag in gesprek met beide obers van The Westminster Arms. Een van hen heeft zijn wortels in Roemenië en woont nu 11 jaar zeer klein behuisd in de hoofdstad van Engeland. Klaagt over de lage salarissen in de horeca, het super dure leven. Fooien bieden dagelijks nog wat soelaas. Zijn vriendin woont op een ark aan de Theems. Een LAT-relatie. Samenwonen willen beiden absoluut niet meer. Nu heeft ieder een heel duidelijk eigen leven en de keren dat ze bij elkaar zijn is het verlangen naar elkaar ook veel groter. Elkaar dagelijks zien, vergt te veel van hen. Leidde vaak tot knetterende ruzies, verwachtingen en misverstanden.
In de spiegel blijven kijken / En jezelf niet ontwijken / Afstand nemen wakker blijven / In een doorgedraaide tijd
Alles zien vergaan / En geloven in wat blijft
En je kunt jezelf soms verliezen / In een wereld die verandert / Maar je vindt jezelf altijd weer terug / In de ogen van een ander / Dus de schoonheid van wat vreemd is / Niet verwerpen maar omarmen.
Ik denk na over wat deze Roemeense ober zo treffend en beslist zei. Wil ik als weduwnaar hoogstens nog een LAT-relatie? Of ben ik toch nog steeds op zoek naar die ene vrouw, ja die speciale speld in de h-berg, waarmee dagelijks samenleven wel goed mogelijk is?
En alles zien vergaan / Alles zien vergaan / Alles zien vergaan/ En toch geloven in wat blijft
Het onverklaarbare verklaren / Lichter worden met de jaren / Tot er niets meer overblijft / Dan de kern van wat we zijn.
(De schuin gedrukte zinnen zijn geleende woorden van Stef Bos: liedtekst De Kern van zijn gelijknamige laatste CD)
S.F. Nar
