Cultuurreis naar Vierlingsbeek
Het is vrijdag 18 april. Om precies te zijn zelfs Goede Vrijdag 2025. Het zou, althans voor Nar, zelfs een opperbeste vrijdagavond worden. In het teken van cultuur. Het is tegen 19.20 uur dat Nar in zijn nog benzine slurpende voiture van Zweedse makelaardij vanuit het oosten van de hoofdstad van het Land van Cuijk zich zuidwaarts beweegt richting einddoel Vierlingsbeek. Na een paar kilometer rijdt hij voorzichtig door de lintbebouwing van het kerkdorp Sambeek heen, genaamd de Grotestraat, waar slechts 30 km/u is toegestaan, waar midden in de kern op een centraal pastoraal plein tegenover een fonkelnieuw cultuur- en gemeenschapshuis genaamd de Duvelshof, ooit een Godshuis met veel devotie, een joekel van een tent staat, waar op vier aprilavonden vóór en rond Pasen de kas van Harmonie- en Tamboerskorps Semper Unitas (SU), uitkomend in de concertdivisie, gespekt wordt door populaire muziek dankzij massaal toestromend publiek vanuit vooral Brabant, Limburg en Gelderland. Die avond treedt de band Rowwen Hèze op, al vele jaren Limburgse muzikale en culturele Peeltrots en vocaal gezegend met een fraai Limburgs accent. Het zijn de befaamde Lindefeesten, waar alle leden van SU vrijwillig diensten verlenen om de hoge kosten te drukken en de opbrengst te maximaliseren. In het verleden van deze en de vorige eeuw stonden ook bekende SU-leden als Geert Mooren en Roel Verheggen regelmatig consumptiebonnen te verkopen of goten een heerlijk helder biertje uit een van de vele tapkranen.
Op weg naar een ander cultureel evenement genaamd Eternal Light (passion of the people) in de voormalige kerk van Vierlingsbeek, de Lange van Beek, die en route is om in de nabije of wat verdere toekomst een volwaardige culturele tempel annex gemeenschapshuis te worden. Bij toeval had ik gelukkig middels bemiddeling nog een kaartje met extra kerkstoel kunnen bemachtigen helemaal achterin met toch uitstekend zicht en een prima geluidskwaliteit.
In een mudvolle ‘Kerk’, die ook reeds op woensdagavond 16 april en op Witte Donderdag, het bordje uitverkocht kon plaatsen. 3 keer 400 bezoekers, het absolute maximum. Totaal 1200 luisteraars derhalve. Voor twee bijzondere programmaonderdelen : 1. Requiem for my mother ( Materna Requiem) van de jonge Britse componiste Rebecca Dale, geboren in 1985. Bestaande uit 9 onderdelen: van Introïtus tot Libera me. Met als dirigent de veelzijdige kunstenaar Roel Verheggen. 2. Uit Symfonie nr. 2 ‘Auferstehung’ van Gustav Mahler, componist en dirigent uit Oostenrijk, 1860-1911, deel 4 (Urlicht) en 5 (Finale). Op de bok niemand minder dan de dirigentenreus uit Meerlo Geert Mooren. Uiteraard ook diverse andere medewerkers. Zes professionele vocale solisten. Het grote koor SentoVero met sopranen, bassen, alten en tenoren. Verder het internationale Symfonieorkest Quintessence met maar liefst 17 soorten instrumenten. En natuurlijk technici, 3 personen, voor licht en geluid. Een vurige samenwerking van amateurs, semiprofs en professionals.
Rebecca Dale schreef Requiem for my mother in 2018 als een ode aan haar moeder, die overleed toen Rebecca nog maar 25 jaar jong was. Een Requiem is sinds de vroeg Middeleeuwen een bestaande muziekvorm en bedoeld als Katholieke Mis voor overledenen. Bekende componisten die een Requiem schreven waren onder meer Mozart, Verdi en Fauré. Dit werk van Dale, dat zich kenmerkt door een sterke persoonlijke stijl, is pas een keer eerder in Nederland opgevoerd. Deze zeer succesvolle uitvoering onder dirigentleiding van Roel Verheggen was een primeur voor de Zuidelijke Nederlanden.
Mahler schreef diepgaande emotionele muziek, bijna louter symfonieën en liederen. Hij sloeg een brug tussen de Romantiek en de Twintigste Eeuw met deze vernieuwende werken. In zijn muziek verklankte M. het leven, de natuur en de meest uiteenlopende emoties. Mahler was de mening toegedaan dat een symfonie een Wereldbeschouwing moest bevatten. Symfonie nr. 2 is daar een uitstekend voorbeeld van. In Urlicht, deel 4, zingt een vrouwenstem over de mens in nood, de gang naar de hemel en het eeuwige leven na de dood. In deel 5 klinkt het einde der tijden met ongelooflijk veel slagwerk en schitterend schetterend koper van Quintessence. Het aangrijpende Auferstehen mooi gezongen door SentoVero vormde de opmaat naar een gigantische apotheose, waarin uiteindelijk het ‘Eternal light’ wordt bereikt. Geert Mooren haalde op de bok met veel passie alles uit zijn geboren dirigentenlijf.
Mooren schreef recentelijk: “Cultuur raakt de ziel van de mens en zorgt voor verbinding in de maatschappij.” Voor Nar is cultuur even belangrijk als zuurstof, water, brood, natuur en liefde. Schoonheid is de moeder en de vader van die liefde. Kennis nemen van de schoonheid van cultuur is een basisvoorwaarde voor een heilzaam en veelzijdig leven. Fundamentele bezuinigen op cultuur zijn in Nar’s ogen bijna een misdaad tegen de menselijkheid.
Op de terugweg, nog volop nagenietend van een prachtige en geslaagde cultuurreis naar Vierlingsbeek, klonken in Sambeek de bekende tonen van de RH-muziek en moest Nar stapvoets rijden om late bezoekers veilig toegang te kunnen geven tot de laatste avond van de Lindefeesten.
Verheugend op weg naar volgende culturele evenementen in het Weijertheater: film, cabaret en musical.
S.F. Nar
