Tweeënveertig lentes
Column door Eefke Peeters
donderdag 18 november 2021
Hoe oud ben je nu geworden? Is het 39 of 29? Het is een soort code-taal waarin de vraag verstopt zit of ik niet wil weten dat ik dertig of veertig ben geworden. Nu had ik al helemaal geen moeite met dertig worden, maar ook niet met veertig en ik weet nu al; ook niet met vijftig. Ouder worden? Love it! Ik ben gisteren tweeënveertig lentes geworden, dat klinkt toch prachtig? Ik denk dat dit toch de bedoeling is van ons leven, dat we ieder jaar weer een lente extra leven? Seizoenen om dingen in te ontdekken, leren en beleven. Hoe langer je leeft hoe meer je weet. Waarom zou je je eigen jaren en daarmee wijsheid ontkennen? ‘We willen allemaal oud worden’, zei iemand pas tegen mij, ‘maar niemand wil oud zijn’. Ik begreep dat in eerste instantie niet eens. Later dacht ik; ah, men wil geen grijs haar, rimpels, kniepijn, dat soort dingen.
Ik heb daar geen last van. Of althans; ik zit er niet mee, dat is iets anders natuurlijk. Grijs haar kun je eenvoudig verven als je wil, ik heb nog niet zoveel rimpels vanwege mijn natuurlijk botox (lees extra vetopslag) en kniepijn heb ik alleen wanneer ik meedoen aan een bootcamp, dus dat doe ik dan gewoon niet ?
Voor mij heeft ouder worden alleen maar voordelen. Ik weet steeds beter wat ik wil en wat ik vooral niet wil. Mijn meiden worden ouder en nemen zelf steeds meer verantwoordelijkheden. Zelf lijk ik juist steeds meer los te kunnen laten en gekker te kunnen doen. Wellicht omdat ik steeds minder geef om wat men van mij denkt? Ook weet ik door ervaring steeds beter wat reële en irreële angsten zijn. Eigenlijk word je dus steeds minder angstig met de jaren! Ik weet niet hoe het met jou zit, maar volgens mij worden we dus met de jaren zelfverzekerder, zachter, gekker en boven alles onbevreesd! Kom maar op met die lentes, want het is geen lelijk aftakelingsproces, het is een prachtig groeiproces!
Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie
