Donkere tijden
Column door Eefke Peeters
donderdag 11 november 2021
Vanmorgen was ik vroeg op pad voor een afspraak. Of nouja, zo vroeg was het niet eens. Het lijkt alleen vroeg. Want het is zo koud en donker ’s morgens. Ik rij met mijn auto rustig een slingerweg af en zie wat fietsers op me af komen. Nors kijkend, nek in hun jas. Waarschijnlijk nog geen zin om een sjaal om te doen. Mensen die geërgerd naar de brievenbus lopen voor de krant. De wereld oogt moe. De nieuwslezer praat over een mogelijke lockdown nummer weet ik veel. Ik duw de CD in mijn radio en draai ‘m op standje hard. Ik schreeuw even lekker en schudt mijn schouders los. Echt een aanrader in de auto.
Ik neem wat gas terug vanwege een grote vuilniswagen. Twee mannen stappen van het enorme gevaarte en stappen tergend langzaam naar de vuilniszakken toe. Terwijl ik me afvraag hoe rot dit werk moet zijn, springt er een derde man van de wagen. Met een soort Freerun move landt hij ‘groovy’ tussen de andere twee. Je ziet ze schrikken. Hij pakt twee vuilniszakken, draait een rondje en gooit ze sierlijk in de bak. Met een soort shuffle move komt hij terug voor twee nieuwe zakken. De ene man sjokt wat achter hem aan en de ander staat lachend te kijken.
Ik bekijk het tafereel en ben blij dat hier zoveel zakken verzameld staan. Het is zo leuk om te zien hoeveel lol deze man heeft. Zou dit zijn eerste werkweek zijn of zou hij dit juist al jaren doen? Ondertussen zijn de andere twee mannen aangestoken door zijn dance moves en ze swingen een beetje onwennig met hem mee. Ik kan er langs en knik breed lachend, ze zwaaien uitbundig als ik hen passeer.
Ik heb maar een paar minuten moeten wachten, maar het lijkt ineens lichter en wat warmer buiten. Maar is dat zo? Ik denk dat het de vrolijkheid van de vuilnisman was. Want iemand zo vrolijk zien maakt echt vrolijk! Dus hoe donker het ook wordt laten we alsjeblieft met zijn allen wat meer lachen, juist nu!
Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie
