Liefdesmisère

Column door Antoinette Verstegen
donderdag 5 november 2020

Ik heb een gave. Er zijn er maar weinig die in de liefde zo’n aantrekkingskracht hebben op idioten, klootzakken en onbetrouwbare honden als ik. Pas dacht ik dat mijn gave me in de steek liet, maar het klootzakkerige bleek dit keer alleen wat beter verstopt.

Ik heb blijkbaar ook de gave om dingen niet te snappen. In dit geval niet hoe iemand het voor zichzelf goed kan praten, de ene week mijn hoofd compleet op hol te brengen met mooie woorden, goede sex en leuke plannen voor samen, en de week erop te zeggen, ja sorry, ik was ook met iemand anders bezig en daar ben ik verliefd op.

Elk nadeel hep se voordeel, zoals een Amsterdamse wijsgeer ooit zei. Door de wat ruimere ervaring met liefdesmisère, leer ik er steeds beter mee omgaan. En natuurlijk deel ik mijn kennis graag met mensen die hier ook onder lijden, maar minder gepokt en gemazeld zijn.

Trap niet in de valkuil je af te vragen wat er mis met je is, en je gebruikt en vies te voelen. Voel wat je waard bent en zie hoe armoedig iemand is, die zo met mensen omgaat. Als dat niet helemaal vanzelf lukt, fluister dan zo vaak als nodig de Lóreal slogan ‘because I’m worth it'. En ‘because you’re worth it’, koop je lekker dat veel te dure paar schoenen. 

Word niet cynisch. Dat is best moeilijk. Maar niks zo erg als niet meer in de liefde durven te geloven. Vooral voor jezelf natuurlijk.

Geloof in karma. Ik heb intussen al van best veel karma bij klootzakken m/v mogen genieten.

Of je schrijft een leuk stukje. Knapt iedereen van op, behalve de klootzak.