Geloof

Column door Antoinette Verstegen
donderdag 15 oktober 2020

Geloof het of niet, corona levert behalve enorm veel ellende en frustratie ook nog wel wat vertier op. Zoals de kerken met 600 bezoekers, die elkaar vervolgens ook nog eens in het gezicht gaan lopen zingen. Hilarisch. En dat 3 x op een zondag. De gemiddelde artiest is terecht jaloers op zoveel trouwe fans, maar cultuur is vreemd genoeg nog steeds geen godsdienst, dus die krijgen sowieso maar ruimte voor max 30 bezoekers. Niet tegenop te concurreren.

Als je op dit moment echt het gevoel wilt hebben onder de mensen te zijn en daar nog lekker vrijuit te zingen ook, moet je voorlopig dus naar een van de kerken in onze bijbelgordel. En ik heb begrepen dat als je goedgelovig genoeg bent, god je tegen corona beschermt of anders een mooi plekje voor je in de hemel reserveert. Win-win dus.

Ik snap wel waarom er vanuit de overheid zo spastisch mee wordt omgegaan, want ze kunnen er niks mee. Vrijheid van godsdienst is in onze grondwet verankerd en in de kerk heeft de staat verdomd weinig te zeggen. Maar je zou hopen dat geloven, gezond verstand niet per se uitsluit.

Dat lijkt toch lastig. Een argument dat ik van een voorganger (zeg maar zo’n gereformeerde pastoor) hoorde om deze grote aantallen in de kerk toe te laten, was: “Anders gaat deze gemeenschap ten onder.” Daaruit concludeerde ik dat hij geen idee had, of dat het hem geen zak interesseerde dat ook in de rest van Nederland heel veel ten onder aan het gaan was. Maar echt bijzonder vond ik het dat hij zo weinig vertrouwen leek te hebben in zichzelf of zijn volgelingen. Een paar keer niet naar de kerk en iedereen raakt daar blijkbaar al van god los. Dat zou ik geen rotsvast geloof noemen.

Volgens mij heb ik dan toch een sterker geloof. Concerten en theater zijn mijn religie en ik val never nooit van mijn geloof omdat ik het een tijd niet kan belijden.