De Magische Peel

Door noeste arbeid en de systematische afgraving van het turfgebied ontstaan nieuwe dorpen op de Peelrand in de 20e eeuw, zoals Wilbertoord, Landhorst, Stevensbeek en Westerbeek. Het peelgebied heeft altijd veel aantrekkingskracht gehad op kunstenaars, zodat je hier veel werkplaatsen, ateliers en galerieen aantreft.

Bijzonder in dit peelgebied is Oploo; het dorp wordt al vanaf 1393 genoemd op oude historische kaarten. Oploo vormde vanaf het eind van de 14e eeuw een eigen Heerlijkheid met eigen halsrecht en een eigen (omgracht) kasteeltje. Bewoners zijn geweest o.a.: Gerrit de Vette, het geslacht Van Steenhuijs, die het kasteel veelal als jachtslot gebruikten en de 'drie Juffers van Oploo' alias de laatste bewoners (drie dames), namelijk Lucretia van der Noot, vrijvrouwe van Heumen en Oploo, en haar twee dochters Amelia en Genoveva. Daaraan heeft het kasteeltje de naam 'Het Juffere' te danken. In 1778 werd de Heerlijkheid verkocht aan Stadhouder Willem V, die tevens Heer van Cuijck was. Deze toonde geen interesse in zijn nieuwe bezit, het kasteel kwam leeg te staan en werd uiteindelijk in  1800 gesloopt.

De huidige kasteelgracht, een parkje, en enkele straat- en huizennamen herinneren ook nu nog aan een tijd van zelfstandigheid. In het parkje zijn de drie jofferen in de vorm van sculpturen uitgebeeld. Ook zijn de contouren van het kasteeltje met hagen aangegeven in het centrum van Oploo. De executieplaats, waar het halsrecht door middel van de galg werd voltrokken, bevindt zich op het, nabij gelegen, Landgoed Groote Slink.