Lentegevoel

Column door Nicole Meijer
maandag 7 juni 2021

In de lente denk ik vaak terug aan mijn lagere schooltijd en dan vooral aan het buitenspelen. Touwtjespringen, elastieken, hinkelen, knikkeren, verstoppertje, tikkertje… met z’n allen naar buiten.

Met een flinke bos oranje, best zwaar touw, waarvan de uiteinden door mijn vader waren afgebrand om rafelen te voorkomen, liep ik naar school. Bijna huppelend want ik vond het geweldig: voor schooltijd en in de pauze was het volop touwtjespringen op het schoolplein. Naast een enorme rij kinderen, deed ook de leerkracht vaak mee. Allemaal achterelkaar inspringen. We zongen daar een liedje bij, dat ik me niet meer kan herinneren. Wie nog wel?

Deze herinneringen roepen een gevoel van vrijheid bij me op. Echt vrij zijn als kind, zonder te denken, gewoon doen en plezier hebben, vol zelfvertrouwen, fantasie en creativiteit. Genieten van het moment. De lente benadrukt dit gevoel bij mij extra en maakt me blij: de warmte van de zon op je huid, de vrolijke kleuren van bermbloemen, de volop fluitende vogels, de geuren van bloesems en gemaaid gras.

Je zo vrij voelen als kind, écht vrij zijn in denken, doen en voelen zijn we jammer genoeg als volwassene een heel eind verleerd. Overtuigingen, vastgeroeste patronen en irreële gedachten belemmeren en maken dat vrije kind in ons heel klein. Het goede nieuws is, het is niet weg, dat vrije kind zit er nog steeds, in ieder van ons. We hoeven het alleen maar toe te laten, aandacht te geven en te laten groeien. Welke herinnering heb jij als echt vrij kind?