Bewandel je eigen pad

Column door Nicole Meijer
maandag 24 augustus 2020


Vandaag stond mijn vlucht naar Porto gepland. Stond, want ik ga niet. Dit jaar geen Camino Portugues voor mij. De coronasituatie brengt te veel onzekerheden met zich mee en dat heeft mij doen besluiten de Camino uit te stellen. 

Ik ben al sinds heel wat jaren besmet met het gezonde virus, het wandelvirus. Wandelen geeft mij rust, maakt mijn hoofd leeg, geeft me ruimte en energie en houdt me fit. Onderweg geniet ik van de kleinste dingen. Van de prachtige bermbloemen, de ooievaars die parmantig door het weiland
stappen of zoals gisteren, een kat tussen het maïs, die met haar lichtbruin gemarmerde kleuren bijna onzichtbaar was. Prachtig, ik word daar blij van.

Mijn Camino naar Santiago de Compostela in 2018 was een heel bijzondere ervaring en heeft mij veel gebracht. Tot op de dag van vandaag. De Camino is als het leven. Je kunt heel veel plannen, voorbereidingen treffen en allerlei verwachtingen hebben. Vaak loopt het toch anders en zijn aanpassingen nodig zijn en wordt je flexibiliteit op de proef gesteld. Het wandelen van de Camino heeft mij vooral geleerd dat je mag vertrouwen op jezelf, op je eigen kunnen. Als je iets wilt bereiken, hoeft het eind nog niet in zicht te zijn, tenminste niet in detail. Begin met de eerste stap en ga. Zo ben ik ook de Camino gestart, ik wist waar ik naar toe wilde, alleen hoe en wanneer ik zou aankomen in Santiago de Compostela wist ik niet precies. Sommige routes waren zwaar, andere weer gemakkelijker te lopen. En zo is het leven ook, het gaat met hobbels. Ik ben er gekomen en hoe, met een enorme levenskracht en vertrouwen in mezelf. Als ik dit zo opschrijf krijg ik opnieuw dat krachtige gevoel. En deze ervaring neem ik elke dag mee.  

Op 1 juli dit jaar heb ik mijn vaste baan als HR manager opgezegd om me volledig op mijn eigen bedrijf te richten. Ik weet waar ik naar toe wil, maar hoe en wanneer? De grote lijnen heb ik uitgestippeld, maar nog niet alle details zijn uitgekristalliseerd en zo precies hoef ik het ook nog niet te weten. Op de Camino heb ik geleerd en ervaren dat ik vrijheid en ruimte nodig heb om mijn doel te bereiken. Om af en toe een zijpaadje te kunnen nemen of voor nieuwe ontmoetingen onderweg. En die ruimte creëer ik deels ook zelf.

Zo is er nu ook ruimte ontstaan voor andere routes, want wandelen blijft mogelijk zolang je de drukte niet opzoekt. Van mijn voormalig collega’s heb ik een boek gekregen waarin ieder zijn/haar favoriete wandelroute heeft beschreven. Ik kijk er naar uit om deze wandelingen de komende tijd, althans die in Nederland, te gaan lopen. De buitenlandse routes bewaar ik nog even. Net zoals de Camino Portugues. 

Er komt vast weer een gelegenheid waarop ik de gele Camino pijlen weer ga volgen, daar ben ik van overtuigd, maar wanneer, we gaan het zien.