Na regen...
Column door Eefke Peeters
dinsdag 22 september 2015
Chagrijnig kijk ik door het raam. Het regent, alweer of nog steeds, ik weet het niet eens meer. Maar het komt gewoon niet uit. Ik wil na een hele lange tijd achter de laptop gewoon even naar buiten.
Om even lekker te wandelen. Bovendien moeten de ramen nog gewassen worden en de tuin nog winterklaar gemaakt.
Maar echt niet in de regen. Jak.In de verte zweven dikke donkere wolken traag door de lucht. 'Jezus, moet je zien wat er nog deze kant op komt,' zucht ik geïrriteerd tegen mijn vriend. Hij werpt een blik uit het raam en zegt: 'Nee, joh die drijven juist van ons af. Het klaart zo wel op!' Ik haal mijn schouders op. Ik geloof er niks van. Ik ben chagrijnig en die regen past daar wel bij, dus dat blijft voorlopig ook wel zo. 'Mam, regen is goed voor de natuur, dat zeg je zelf ook altijd,' zegt mijn oudste die het niet gewend is dat ik zit te mokken. Bla, bla, bla denk ik in mijn hoofd, teveel regen laat de konijntjes sterven. De chagrijnige cynist in mij heeft zin om dit te zeggen, maar ik haal mijn schouders weer op.
De jongste heeft ook een goede poging. 'Mam, na regen komt zonneschijn, dat zeg jij toch altijd?'
Schattig, maar het helpt niet. Ik weet niet wat het is, maar ik kan de gezellige kant gewoon even niet zien. En die zonneschijn? Pff, die komt misschien pas weer in mei. Bah! Ik kijk naar mijn meiden die staan te smiespelen in de keuken. Ik probeer de donkere wolken om me heen van me af te schudden, maar het lukt gewoon niet. Ik weet ook wel dat regen, maar regen is en eigenlijk een heel mooi natuurverschijnsel enzovoort enzovoort, maar nu even niet.
Dan komen mijn twee meiden voor me staan en ademen een keer diep in. Om beurten geven ze mij lachend mijn eigen uitspraken terug.
'Mama, wat nu valt, valt straks niet meer.'
'Mama, verreweg de meeste regen valt naast je!'
'Mama, in Italië brengt het geluk als je danst in de regen.'
'Mama, als het regent in mei is april voorbij.'
'Mama, als het regent in huis is het dak kapot.' De oudste stoot de jongste aan. 'Nee, dan is het dak niet pluis, anders rijmt het toch niet?'
Ik moet er vreselijk om lachen. Dan kijken ze opeens heel serieus:
'Mama, als je een regenboog wil, dan moet je ook de regen accepteren.'
Als een korte regenbui is mijn chagrijnigheid weer verdwenen. Verdreven door de zonnestralen van postiviteit. Ik kijk door het raam, maar het regent nog steeds. Jammer, dat was een mooie symboliek geweest. Het is natuurlijk helemaal niet erg om een keer goed chagrijnig te zijn, maar zin heeft het eigenlijk verder ook niet. Dus ik sta op en schudt het zware weer van me af.
'Nou zullen we dan maar? Dansen in de regen?' Ze kijk elkaar met een zuur gezicht aan. 'Mag gewoon warme chocomel op de bank ook?'
Ik knik.
'Chocomel hoort bij de regen en zo is elke bui toch een stiekeme zegen!'
Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie
