Moederdag; ik wil cadeautjes!
Column door Eefke Peeters
donderdag 7 mei 2015
Deze dagen waar we nu midden in zitten zijn altijd wat vreemd. Dodenherdenking, Bevrijdingsdag en Moederdag. Allemaal dagen die behoorlijk wat emoties teweeg kunnen brengen. Iedereen heeft wel iets met een van deze dagen. Voor mij zijn dit alle drie bijzondere dagen waar ik meer mee heb dan Pasen, Kerstmis en mijn verjaardag bij elkaar.
Dit vooral omdat deze drie dagen niets te maken hebben met verplichtingen, of uitgekauwde tradities, maar alles met dankbaarheid, puur gemis en liefde. Mijn moeder roept al jaren dat ze niks geeft om Moederdag. Ze vindt het commerciële onzin en een bloemetje op die dag afgeven vind ze dan meer een verplicht iets, liever bloemen op een andere dag dus.
Nu ik zelf moeder ben vind ik Moederdag geweldig. Waarom? Om de cadeautjes die ik krijg! Schrijf ik dat nu serieus op? Ja, omdat ik dit meen. En dan bedoel ik niet dat ik een nieuwe telefoon wil of een koffiezetapparaat. Nee, een knutselwerkje met bij elkaar geraapte takken en blaadjes, of een gedichtje vol met spelfouten, een kleffe boterham met iets wat ik niet eens lust en slappe koffie. Dat zijn pas echt cadeautjes. En dan vooral om die snoetjes die het geven. Die met zoveel trots en liefde naar je kijken of je wel echt blij bent met je zojuist gekregen pracht. Dat is onbeschrijfelijk. Nu worden mijn meiden steeds groter dus de cadeautjes ook steeds professioneler. Afgelopen jaar was de koffie perfect, met heerlijke croissants en verse broodjes, precies zoals ik het lekker vind. En kreeg ik praktische cadeautjes die ik absoluut nodig had. De vragende blikken waren gelukkig nog hetzelfde. Dit jaar heb ik de jongste al menig steen zien meeslepen van de straat en menig potlood weggemoffeld zien worden, dus ik krijg iets zelfgemaakt, dat is zeker. Vind het nu al leuk! En de oudste is een hele tijd bezig geweest op de laptop. Ik ben zo benieuwd. Mijn moeder komt zaterdagavond langs en mijn band met haar is nog sterker geworden nu ik zelf kinderen heb. Ik weet nog dat een van de eerste dingen die ik me afvroeg was toen mijn dochter werd geboren of mijn moeder ook zoveel van mij houdt zoals ik direct deed van mijn dochter. Onbeschrijfelijk overweldigend, zoals zoveel aspecten van het moederschap. Zo ook het feit dat je zoveel van ze kan houden en ze ook zo onwijs achter het behang kan plakken tegelijkertijd. Ik kan niet wachten tot het zondag is. Dat ik wakker wordt en die twee vragende gezichtjes zie. Die bevestiging willen, dat ik blij ben met dat wat ze bedacht hebben. En dat ben ik nu al. Want de mooiste cadeautjes die ik ooit heb gehad zijn zij zelf!
Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie
