Ik ben geen vrouwtje!

Column door Eefke Peeters
dinsdag 28 april 2015

Ik was tot pas geleden nergens allergisch voor. Maar helaas heb ik toch onlangs zo'n ongelooflijke jeukende aandoening gekregen. Ik ben namelijk zwaar allergisch voor het woord: 'Vrouwtje'. Serieus alles gaat kriebelen bij het horen van dat woord!
Mensen die mij kennen weten dat ik inmiddels al jaren erg gelukkig ben met mijn nieuwe liefde. We wonen en werken uitstekend samen. Er is dan ook eigenlijk maar 1 punt waar wij steeds ruzie om maken. Dat is als hij tegen de hondjes zegt: 'Waar is het vrouwtje?'
Ik kan me daar zo boos over maken. Meneer is het baasje en ik ben het vrouwtje? Kom op man, dat is toch niet meer van deze tijd? Verzin maar iets anders, roep ik nu al jaren.
'Ga maar naar mama?' probeerde hij liefkozend. Mama? Nee, ik heb twee prachtige dochters en daar ben ik de moeder van. Volgens mijn vriend ligt het aan mij. Heeft er verder geen enkele ander 'vrouwtje' moeite met deze titel. Is dat zo?
We hebben nu door de jaren heen al van alles geprobeerd.
'Waar is dé vrouw?' Nee, het gaat niet alleen om het verkleinen.
'Waar is het schatje?' Nope.
'Waar is de dame des huizes?' Bekt niet.
'Zoek Eefke!' Ook niet helemaal.
'Waar is de uitlaatmevrouw?' Hell No!
'Waar is de verzorger dan?' Zucht...
Uiteindelijk denk ik dat het bij mij in het feit ligt dat het woord 'Baasje' suggereert dat mannen dus automatisch als Baas boven ons 'vrouwtjes' staan. Bah!
Pas had ik een goede ingeving. Ik riep de hondjes bij mij: 'Wie wil er een koekje van het baasje?' Bij het woordje koekje kwamen ze allemaal enthousiast naar mij toegerend. Ik rechte mijn rug en glimlachte. 'En waar is het mannetje dan?' Vroeg ik, wijzend naar mijn partner. Mijn vriend keek me scheef aan. 'Het baasje en het mannetje, dit meen je niet toch?'
Ik haal mijn schouders op. 'Waarom niet?' Zwijgend laten we de honden uit. De volgende dag werden we wakker van een kokhalzend geluid. De hele bench lag onder. 'Tja, jij bent hun baasje, ik ben maar het mannetje,' lacht mijn vriend en draait zich nog even heerlijk om.
Ik zucht diep. Punt gemaakt. Het heeft even geduurd, maar we zijn er inmiddels uit. Hij is het baasje en ik ben het baasje. We zijn samen de baasjes en zo is het ook.
En de honden? Die zitten niet met mijn nieuwe titel. Die reageren gewoon op het aandoen van de jas, het pakken van de riem, het openen van het koekjesblik en de aandacht die wij ze geven.
Want dat is toch waar het in elke relatie om draait? Respect en aandacht

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie