Nooit eerder gehoorde stilte

Column S.F.Nar
donderdag 30 juli 2020

Onze snelwegen geven misschien wel op een uitstekende manier aan waar Nederland nu  tussentijds staat wat betreft het coronavirus. Het is eind juli 2020 na eerst drie maanden sterke vergrendelingen als gevolg van de uitbraak van de eerste golf van Covid-19 (coronavirus disease 2019) en flinke ontgrendelingen sedert respectievelijk met name 1 juni (juno, aldus minister Grapperhaus) en 1 juli. De aorta’s van ons snelwegenstelsel waren in de maanden maart, april en mei uiterst stil. In het boek Schemerland van Berthe Spoelstra, haar debuut, las ik een zin die voortreffelijk weergeeft hoe intens die stilte ervaren werd: “De stilte die toen in de kamer hing had ik nooit eerder gehoord. “ Sedert juni en juli nam de drukte op onze wettige racebanen echter weer in rap tempo toe. Menig automobilist, vooral van mannelijk kunne, drukte weer à la een ontketende  Max Verstappen, Limburgs racend wonderkind en troetel kroonprins van de Formule 1, maar wat graag het gaspedaal, ook overdag, flink tot (zeer) ruim over de toegestane 100 km per uur in. Het regende  weer volop boetes als in de pré coronatijd.

Het toverwoord  sedert de eerste persconferentie van premier Mark Rutte en zijn staatsvazal Hugo de Jonge, inmiddels de fonkelnieuwe nummer één van het CDA na zijn benauwde mm-zege op zijn enig overgebleven tegenstander, de verrassend goed scorende Twent Pieter Omzigt, een tot de forse verbeelding sprekend en hoog gewaardeerd Tweede Kamerlid, die onvoorwaardelijk gelooft in sterk dualisme, of je nu wel of niet deel uitmaakt van de coalitie,  is nog steeds: houd 1,5 meter afstand zowel buiten, doch  zeker binnen. Dus blijf weg uit de ademkegel van anderen.

Inmiddels is duidelijk dat het coronavirus zich weer lijkt te verspreiden. Voor een deel is dat het gevolg van het gelukkig flink toegenomen aantal testen. Onder de  besmetten zijn  echter nu opvallend veel jongeren. En dat is onder meer het gevolg van feestjes. Nog immer worden de meeste mensen thuis besmet, doch ook steeds meer op andere plaatsen tijdens familiebezoek, crematies/begrafenissen en op (verjaardags)feestjes. Vooral in ZW- en W-Nederland bevinden thans de corona brandhaarden met Rotterdam als bijna onbetwiste koploper. Toch is zeker nog geen sprake van een tweede golf, die wellicht nog krachtiger dan de eerste gevreesd wordt voor het najaar/de winter als veel meer binnen blijven weer usance wordt/is.  

Vastgesteld moet worden dat we als bevolking blijkbaar de vergrendelingdiscipline van de derde, vierde en vijfde maand van dit jaar niet meer willen (wel kunnen?) is trouwens zeker een relevante vraag) opbrengen. We wanen ons weer veilig en onaantastbaar. Een mondkapje in de openbare ruimte  zal uiteindelijk toch verplicht gaan worden na het aannemen van de corona noodwet in Tweede en Eerste kamer. Economen en gedragswetenschappers krijgen straks meer hun zin dan de medici. In de coronapas dus met onze zuiderburen. Velen  moeten daarnaast  weer wekelijks vermanend toegesproken  worden  door Corona Big Boss Rutte, al dan niet sterk  uit naam van opperviroloog Jaap van Dissel, om tot disciplinerend gedrag te komen. 

Covi-19 bracht ons volop verdriet  in de vorm van een flinke oversterfte, vooral op de IC’s en in verpleeghuizen, vaak in grote eenzaamheid en (sterk)depressief. Op een zekere leeftijd is sterven niet erg, maar wel de manier waarop. De economie kreeg forse klappen. De gelukkig goed gevulde staatskas moest flink ingezet worden voor hulp en ondersteuning. De evenementenbranche en de sportwereld donderde  bijna volledig in elkaar. In theaters, bioscopen en musea was stilte nooit eerder zo hoorbaar en angstaanjagend. Voor velen viel de gewone dagelijkse/wekelijkse/maandelijkse structuur volkomen in duigen. Maar er ontstond ook  meer solidariteit, omzien naar elkaar en het grote belang van  een sterke, democratisch functionerende rechtsstaat als schild voor ons allen, met name de zwakkeren, werd  zwaar duidelijk.  Tot slot als troost een opmerkelijk liefdesgedicht van de Belg Leonard Nolens getiteld Cliché

Laat haar met rust.
En laat haar alleen overdag.
En wacht, onderga
De slepende klok van haar lokroep. 

Ga niet overstag.

Wacht.
En zoek ’s avonds
De deur en klop aan en omhels
De spannende sleur Van je liefde. Verzwijg je cliché

Dat ons afscheid ons al tegemoetkust.

S.F. Nar