Jaap Fischer & Jessica van Noord

Column S.F.Nar
woensdag 2 januari 2019

De feestdagen van vorig jaar stonden voor mij in het teken van passende cultuurproeverijen: van een Kerstconcert van het Weijerkoor met een gaaf gastoptreden van Fenix tot een soortgelijk concert van het Boxmeers Vocaal Ensemble met mooie muzikale medewerkers in de Kapel van de Zusters van Julie Postel en een fietsritje naar Sambeek voor het K-concert van Semper Unitas in de Warandahal. En bomvol was steeds de juiste kwalificatie voor het bezoekersaantal. Verder een prachtige poëtische film gezien in De Weijer “Call Me by Your Name” en een geweldig Top 2000 concert met ook drie Boxmeerse rasgitaristen als Bart-Jan Baartmans, Rocco Jansen en Daniel Verberk in een uitverkochte grote zaal van Riche.

Ondertussen las ik tot mijn grote vreugde eind december een bijzonder betoog van Radboud UMC-neuroloog Bas Bloem: “Sluiting van musea en beknibbelen op bijvoorbeeld orkesten hebben een negatieve invloed op onze volksgezondheid. Want geneeskunde en cultuur zijn als Romeo & Julia: een onafscheidelijk liefdeskoppel voor het leven.” Bloem pleit samen met schrijver Ilja Pfeiffer en Bloems collega de Zwitser Paul Krack voor een ruimhartig cultuurbeleid als fundament voor gezondheid. Nou dat is nog eens geheel andere koek dan het tere vaasje Nederland van premier en protagonist van het grote bedrijfsleven Mark Rutte.

Maar het meest heb ik genoten van het duo Joop (Visser) en Jessica (van Noord, eigenlijk Jacqueline de Graaf geheten). Een zingend tweetal sinds 2004. Samen met de andere leden van de donderdagmiddag Herensociëteit De Allossianen in Hotel de Kroon te Gennep was ik een meer dan enthousiaste bezoeker van het theaterconcert van Joop Visser, vroeger Jaap Fischer geheten en nu dus Joop V., en Jessica van Noord. Al een held van me in de jaren zestig en zeventig als solist. Joop is inmiddels al 80 maar nog net zo bij de tijd als cabaretier Guido Weijers. Een woordtovenaar par excellence met razend scherpe, vooral ook politiek maatschappelijke kritische, maar zeker hoog humorvolle teksten. De theaterzaal van de Weijer was die middag propvol met zelfs bezoekers uit Roosendaal en Haarlem. Het organiserend tweetal Renée Wijnhoven en Wieke Vrijhoef glom terecht als pas opgepoetste rood blinkende appeltjes.

Begin 2017 bracht het duo V & vN nog een waarschuwend lied over Mark Rutte. Met als refrein: “wie gelooft wie gelooft wat Rutte belooft is niet goed bij zijn hoofd.” Een echte meezinger, een knaller, behalve voor de liberalen. Volgens Visser gaat het over het algemeen politiek fenomeen van met alle winden meewaaien. Voor Rutte kun je ook andere politici invullen zoals Asscher. Over journalisten zong het stel ooit “jourhoernalisten, zo arrogant als God.” Visser: ‘Het gaat over gebrek aan zelfreflectie, lange tenen, grote mond, snel bang en diep onzeker. Dat zijn typeringen passend bij nogal wat journalisten. Natuurlijk zijn er ook goede en integere journalisten. Wie de schoen past trekke hem aan.”

Visser en Van Noord over alcohol: “Heineken is volgens ons een harddrugsdealer en zijn bedrijf is een moordbedrijf. Een constatering. Medische specialisten zien dat ook zo, alcohol heeft een enorm verslavende werking. Medici zeggen zelfs dat cocaïne minder verslavend is. Dus dat Heineken in harddrugs dealt is een wetenschappelijk feit.”

Tot slot een poëtisch lied met tekst en muziek van Joop Visser, die zingt en gitaar speelt.

En Hans zei: “Ja, ik weet / het nog niet / Maar het moet / een meisje zijn met / Prachtige kleren en goudblonde lokken / Met ogen als meren die niet kunnen jokken / Een mond als van honing en dan weer scherp / als een mes / En hopelijk is haar vader koning en zij dan / prinses / Maar / Ze moet Liesje heten”

En toen keek de prinses hem aan en zei: / “ Ik heet Esmeralda / Maar zeg maar Liesje”

S. F. Nar