Birgit Cauer en haar liefde voor steen

Geplaatst op: donderdag 30 augustus 2018

Het afgelopen weekend stond voor mij vooral in het teken van veel cultuur (kermis, kunst, muziek, eten en film) naast een zondag met veel voetbal in Puiflijk bij Druten. Vrijdagavond 24 augustus besteeg ik tegen zevenen mijn ijzeren ros, makelaardij Jan Janssen, om via Het Zand en Molendijk de kortste route te nemen naar de Heerlijkheid Sambeek, die nog lang gemeentelijk eigenaar is geweest van Stevensbeek, die jonge, kleine Peelnederzetting. Eind jaren 40 kwam Sambeek bij de gemeente Boxmeer en Stevensbeek ging behoren tot de gemeente Sint Anthonis. De Sambeekse Kermis 2.0 lonkte. De dorpsraad had er samen met kermisexploitant Jacky van der Salm een echt modern, maar toch ook historisch verantwoord en succesvol feest van gemaakt, nu voor het eerst in de geschiedenis van vrijdag tot en met maandag. De altijd lastige en magere kermisdinsdag anno nu werd er genadeloos afgehakt.

Ruim op tijd wandelde ik vervolgens naar de overkant, naar Het Kloosterhuis van Sambeek, waar de officiële opening plaats zou vinden van de zesde editie van het twee jaarlijkse manifestatie van Kunst in Kerken en Kapellen. Het thema was dit jaar Ongelooflijk: de Kunst van het Geloven met een zevental moderne kunstenaars uit binnen- en buitenland. Het was Marijke Cieraad, art curator-visual artist, die na curator Jitske van Groenland (Vierlingsbeek en collega van Willem den Hartigh uit Boxmeer) de opening in kunstzinnige termen mocht uitspreken, waarna burgervader Karel van Soest in de prachtige tuin van dit voormalige Redemptoristinnenklooster de manifestatie voor geopend verklaarde. In zes kapellen c.q. kerken in de gemeente Boxmeer kun je nog op 4 dagen (1, 2, 8 en 9 september van 11.00 tot 17.00 uur) volop genieten van schitterende kunst.

Die vrijdagavond heb ik vooral intens genoten van de Duitse beeldend kunstenaar Birgit Cauer uit Berlin / Potsdam. Zij werkt vooral met steen. “Alles, was ich weiss, weiss ich vom Stein.” Birgit zegt ook: “Ik werk met steen omdat het de sporen van het levende in zich mee draagt.“ Opgeleid als sociaal en zeker ook als fysisch geograaf begrijp ik haar uitgesproken voorliefde voor stenen zeer beslist. Ik raak met haar in gesprek in Hoog Duits en ben al razendsnel onder de indruk van haar innemende, gepassioneerde en vriendelijke sterke persoonlijkheid. Koop wat kaarten en boekwerkjes om thuis in alle rust haar kunst te kunnen duiden. Berlijn: een wereldstad waar vrijheid een bijzonder en historisch begrip is. Moderner en eigentijdser nog in mijn ogen dan bijvoorbeeld Amsterdam. Ze nodigt mij uit om een keer naar haar wijk Charlottenburg te komen en haar atelier in Potsdam, Neues Atelierhaus Panzerhalle, te bezoeken. En reken maar dat ik dat in komend najaar of voorjaar beslist ga doen.

In de prachtig vorm gegeven Kunst van het Gelovenkrant lees ik over Birgit nog het volgende: “Vanwege mijn liefde voor marmer kwam ik dan ook tot de beeldhouwkunst. ” Door de jaren heen heeft ze op verschillende manieren steen bewerkt. Ze kwam tot een bijzondere conclusie: “Steen heeft een bepaalde gecomprimeerde energie in zich, die staat voor het leven.Sterker nog: het herbergt de sporen van het leven in zich.”
In de ban van het werk van Birgit Cauer, nadat ik begin juli al zo’n fascinerende ontmoeting bij Het Veerhuis te Oeffelt mocht hebben met Jack Poell, veelzijdig kunstenaar uit Maastricht. Met overtuiging zeg ik dan ook: “Het leven is Vurrukkulluk” (naar auteur Remco Campert en filmregisseur Frans Weisz).

S.F. Nar