Niet leven als een ouwe lul

Geplaatst op: vrijdag 29 juni 2018

De afgelopen drie weekenddagen met nog een flinke toef op maandag- en vooral dinsdagavond was het groot feest in Boxmeer. Ook in Vierlingsbeek was het jongstleden 23 juni , zowel ‘s middags als zeker ‘s avonds volop partytijd met het Op De Tôffel festival 2018, voor het eerst van de heilige zondag naar de dag ervoor verplaatst. Een beredeneerde zet, die gelukkig uitstekend uitpakte, mede dankzij mammie natuur die gezorgd had voor extreem goed festivalweer. Het werd dus geen Zwarte Zaterdag. Nu we het trouwens toch over het Brabants Land van Cuijkse Beek hebben, komend weekend 6,7 en 8 juli gaan de saloondeuren van Outlands op de gaaf glad geschoren voetbalvelden van Volharding meer dan wagenwijd open. Het Wilde Westen herleeft alsof cowboy Donald Trump een Chinese stier temt.

Maar terug naar Boxmeer. Twee nevenelementen van de geslaagde kermis tweeduizend en achttien wil ik eruit lichten, omdat beide de kermis vroeger en nu prachtig in beeld brachten en aantoonden dat er eigenlijk niet veel veranderd is, behalve dan de vormgeving en het mateloos grandioze muziektempo van de dag van Nu.

De Zilveren Maandag op het tweede horecaplein van Boxmeer, het Raadhuisplein, trok een massa senioren, al dan niet goed ter been en vaak vergezeld van een mooie mantelzorger, meestal iemand van het zogenaamde zwakke geslacht, als rolstoelbegeleider. Artiesten als Frank Schrijen, De Drie JJJ’s, Gerard Remmen en een Schipperskoor uit Beers lieten de Dreestrekkers optimaal genieten van Nederlandstalige songs, soms ook in het Duits, van toen. De tijd stond even prachtig stil. De opa’s en oma’s zongen de teksten vaak feilloos en vlekkeloos mee, de gezichten straalden, de dans en de sjans was er weer. Maar vooral een betoverende lach was terug en zo breed als de evenaar. Oude liefdesherinneringen bloeiden weer weergaloos op. Alle zorgen werden even verbannen naar de hel.

Het is de laatste avond van de regiokermis in BoxMeer. Het vuurwerk is meestal de min of meer feitelijke afsluiting van dit volksfeest Doch dit jaar bracht Cantina La Bamba Gronings exportproduct nummer twee, nog staat aardgas op een, naar Boxmeer. Niemand minder dan Kraantje Pappie, de HipHopster bij uitstek. Hij trok een geweldige massa met name jeugdig volk naar het deels overdekte Wilhelminaplein, dat als eerste horecaplein in Boxmeer is betiteld. Tot voorbij modewinkel MS mode in de Steenstraat waren de I-phones flink opgeladen om foto’s en video’s te maken van hun heilige held uit Groningen (zijn echte naam is Alex van der Zouwen). De zeer positief geladen interactie, zowel muzikaal als wat betreft taal, tussen Kraantje en zijn publiek was sterk tot zeer sterk. Diverse van zijn hits trokken voorbij in een tomeloos tempo: “Welkom in de feesttent; Ik wil niet leven als een ouwe lul; Doe ik het goed pappie?; Het antwoord op je vraag is ja, ja, ja, ja; Waar is dat Kraantje? Pompen.” De jongeren genoten extatisch. De lach zo intens als die van Ronaldo na weer een prachtig doelpunt van zijn voet of hoofd. De dans en de sjans waren super dichtbij. Je bent jong & wild en je leeft in het zalige nu. Ik heb me dan ook heilig voorgenomen nooit te gaan leven als een ouwe lul.

S.F. Nar