Hoe werkt seksuele aantrekkelijkheid?

Geplaatst op: vrijdag 2 juni 2023

Vorige week stuurde Van Dinter Boeken-dinternet.nl uit Boxmeer me als vaste, dus geliefde, klant een digitale nieuwsbrief met uiteraard ook, en dat mag, commerciele motieven. Verkopen begint vaak met het geven van informatie, liefst zo objectief mogelijk, doch soms ook met hoog ronkende, sterk verleidelijke teksten.

De nieuwsbrief begint met “Grote historische roman van Ilja Leonard Pfeijffer.“ Een van mijn meest geliefde Nederlandstalige auteurs. Deze roman heeft als titel ‘Alkibiades.’ En dan volgt een citaat met een fantastisch filosofische zin: “De geschiedenis herhaalt zich zelden opzichtig, maar na afloop van de gebeurtenissen blijkt zij dikwijls achter nieuwe maskers en in modieuze kostuums een oud stuk te hebben opgevoerd.” Was getekend Alkibiades, Boek Vlll.

Alkibiades was een omstreden Atheens politicus en veldheer uit de tweede helft van de 5e eeuw voor Christus, die een sleutelrol speelde in de afloop van de Peloponnesische Oorlog. Alkibiades werd geboren rond 450 voor Christus te Athene uit een zeer rijke en aanzienlijke familie. Hij werd vermoord rond 405 voor Chr. Was een volgeling en bijzonder intieme vriend van Socrates. Volgens Socrates was Alkibiades, ongebonden en lichtzinnig van aard, een verwend rijkeluiszoontje en behoorde hij en zijn vrienden tot de beruchte Jeunesse Doree uit Athene, die onder invloed van de Sofistenbeweging met allerlei baldadig gedrag hun misprijzen uitten over alle gevestigde waarden. Omdat hij als jongeman zo bijzonder knap van uiterlijk was, oefende Alkibiades een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op iedereen, zowel vrouwen als mannen. Een geniale, gefortuneerde en briljante jongeman, die zonder de rem van een geweten, de leer der Sofisten in de praktijk bracht en alles en iedereen ondergeschikt maakte aan de bevrediging van zijn eigen tomeloze eerzucht en machtsdrift. Lezen die jongste roman van deze in Genua levende schrijver Ilja Leonard P. zou ik zeggen. Dit brengt me bij de titel van deze column. Jullie columnist gaat regelmatig in het weekend uit naar horecazaken waar in het bijzonder nogal wat jeugd komt tussen zeg maar 18 en 25 jaar. De leeftijd der adolescenten. Vaak groepen meisjes bij elkaar en de jongens doen niet anders. Uiteraard ook gemengde groepen, waaronder bestaande of beginnende liefdesrelaties. Doch de meesten zijn nog zoekende in de rol van ‘jager’ of ‘prooi.’ Flirten gebeurt gelukkig nog altijd, maar zeker ook anders dan in de jaren zestig en zeventig toen ik op jacht ging. Mannen durfden meer en mochten ook meer. Ik scande een vrouw binnen een halve seconde lettend op gezicht, in bijzonder op de ogen en de mond, borsten en billen, wellicht ook nog geuren en moest razendsnel bepalen of zij voor mij seksueel aantrekkelijk kon zijn. En als mijn oerbrein een volmondig ja inseinde was het spel op de wagen en begon de veroveringstocht. Met mij als jager en de vrouw als prooi. Een echte veroveringsreis, vaak succesvol, maar ik stootte ook regelmatig mijn kop. Succes hebben of afgewezen worden waren uiterst leerzame processen. Reflecteren op mijn gedrag was altijd verstandig.

“Seks en aantrekkingskracht, aldus emeritus hoogleraar psychologie Liesbeth Woertman, is iets wat zich tussen mensen beweegt. Zelden zwart-wit en derhalve is seksueel grensoverschrijdend gedrag nogal eens vermeend.” Bij echt misbruik gaat het veelal om macht. De meeste zaken zijn onhandig of gewoon stom. Jonge mensen, zo betoogt zij, ontberen vaak heel eenvoudige kennis over hoe seksuele aantrekkelijkheid werkt. Het is een spel van blikken, geuren en vormen. Evolutionair wordt dat al heel lang zo gespeeld. Maar wat je nu ziet, mede dankzij de cosmetische industrie, is dat grote groepen jonge vrouwen een houding hebben van ‘bewonder mij, maar raak mij niet aan.’ Terwijl zij tegelijkertijd hun lippen laten opspuiten, borsten laten vergroten of hun billen, soms in lachwekkend uitvergrote vorm, en zo in alles uitstralen: ‘Ik ben seksueel beschikbaar.’ Nogal narcistisch. Vrouwen maken zich toch vooral mooi om mannen te imponeren. Ze willen prooi zijn, maar zijn tegenwoordig steeds meer de jager, omdat jongemannen niet durven. Onzeker zijn geworden. Want in dat huidige krachtenspel moeten jongens zich maar zien te bewegen en zich daarmee verhouden. Hoe bouw je een samenleving als je niet met elkaar bepaalt welke signalen wat betekenen. Hoe kijk je naar jezelf op het gebied van uiterlijk, van gender, seksualiteit. Veel jongeren maken van hun lichaam een object, een ding: verbouwen hun lichaam, zetten tatoeages en steken piercings/ringen in diverse delen van hun lichaam. Maar we zijn ook biologische wezens. De testosterontoename bij jongens is gigantisch in de puberteit en wij doen als samenleving of we gek zijn. We willen het niet zien. Heel raar. Die jongens moeten leren zich te beheersen en dat is zo eenvoudig niet. We helpen ze daar niet mee, zoals meisjes generaties lang alleen maar geleerd is nee te zeggen, veel meisjes kennen hun ‘ja’ ook niet. Je kunt toch niet alles van tevoren contractueel vastleggen. Zoals ze in Zweden en Spanje willen. Echt gruwelijk afschuwelijk.

Seks/fysieke intimiteit is voor mij nog altijd een uiterst spannende, hoog begeerlijke en romantisch avontuurlijke reis, die je samen met je partner onderneemt. Een reis om niet gauw te vergeten met eveneens een duidelijk voor- en naspel.

S.F. Nar