Interview Schrijen - Afscheid en Herinnering

Geplaatst op: maandag 12 oktober 2020

‘Verhalen en herinneringen moet je blijven delen’
Bianca en Piet Schrijen hebben hebben vestigingen in Boxmeer, Gennep en ik Cuijk. Schrijen kan men dan ook geen uitvaartcentrum meer noemen, evenementenbedrijf in Afscheid en Herinnering is passender. 

Buitenplaats Zevenhutten in Cuijk
‘Natuur, recreatie en herinnering verbinden met elkaar, dat is wat wij hier bij Zevenhutten doen. Daarbij hebben wij de historie ook niet uit het oog verloren. Vroeger stonden hier zeven hutten, hakte men hier eikenhout en was het een buitenplaats waar men verhalen met elkaar deelden. Dat hebben we allemaal geprobeerd te verbinden met elkaar. Het is voor ons een droom die uitkomt. We zien vaak dat bij het verlies van iemand de familie en kennissen dichterbij elkaar komen. Je merkt in moeilijke tijden pas echt hoeveel steun je bij elkaar kan vinden.’

Ontmoeting
Daar weten Piet en Bianca zelf ook alles van.
‘Ik werkte bij Klomp assurantiekantoor in Boxmeer en Piet zat als klant in mijn portefeuille. Mijn vriend is verongelukt in 1992 toen ik 23 was. We woonden samen in sint Anthonis. Piet heeft toen de uitvaart verzorgd. We kwamen elkaar via Klomp vaak tegen dan vroeg hij hoe het ging met mij. Hij was toentertijd gescheiden. We waren allebei op onze eigen manier aan het rouwen. Want scheiden is net zo goed een rouwproces, een verdriet van wat er niet meer is. Soms is het zelfs nog moeilijker iemand aan het leven te verliezen dan aan de dood. We hebben dat allebei een plekje kunnen geven. We zijn een keer samen gaan squashen en ik denk dat daar het vonkje over sprong. Leuk, maar ook supereng en spannend. Ook op de vraag: hoe reageert de buitenwereld? Ik begin iets met de uitvaartondernemer van mijn vriend. Gelukkig hebben we onze angsten opzij kunnen zetten.

Ik verhuisde naar Boxmeer bij Piet en we hebben het huis eigen gemaakt. We waren allebei veel aan het werk en onze gezamenlijke ontspanning was zondagavond een drankje bij de Bock. Toen ik merkte dat ik daar op een schopstoel zat met de gedachte morgen moet ik vroeg op, heb ik mijn baan opgezegd en ben ik de boekhouding gaan doen. Ik ben er langzaam ingegroeid, dacht de uitvaartbranche is niets voor mij, laat mij de administratie maar doen. Nu vind ik het prachtig. Ik mag en kan in een hele kwetsbare periode iets betekenen voor mensen. Werken met Piet is fijn. Hij is ontzettend creatief en bedenkt van alles, echt een idealist.’

Piet: ‘Je moet de emotie wel los kunnen laten en het je niet eigen maken. Gelukkig heeft Bianca dat ook geleerd. Zij is de verbindende factor in het bedrijf. Ze is zakelijk, een kei in pr en communicatie, ze creëert beleving en gevoel. Ik bedenk grootse dingen en zij bouwt de kaders er om heen. Waar ik als idealist kan zweven zet zij mij als realist weer op de grond. De balans is uitstekend. Samen zien, pakken en creëren we kansen. We werken allebei hard maar kunnen ook goed ontspannen. Dat moet ook wel want we hebben ook twee kinderen die onze aandacht verdienen.’

Gezinssituatie
Piet en Bianca hebben twee kinderen Zoon Ive van 20 en Liz van 16. Toen de kinderen nog klein waren was Bianca veel thuis voor hen en werkte alleen onder schooltijd. Nu zoeken zij naar een goede balans tussen prive en zakelijk en weten deze goed te vinden. ‘Nou, de laatste tijd was het wel een gekkenhuis, maar we eten altijd samen. Ook gaat Piet graag met Liz mee als ze gaat paardrijden. Ik vind het heerlijk om met Ive te winkelen en te lunchen. Piet was 17 toen hij de zaak overnam, eigenlijk veel te jong, zeker in dit vak. Dat wil hij voor onze kinderen graag anders zien. Ive werkt hier wel maar hoeft zich nog niet zo bezig te houden met de levensvraagstukken zoals Piet dat wel moest. Hij neigt nu naar toerisme en recreatie. Liz denkt aan psychologie en is erg ondernemend. Ze zijn beiden creatief en sociaal.
We gaan graag skiën met zijn allen en iedere vakantie, etentje of uitstapje is voor ons echt genieten. Geluk zit echt in kleine dingen.‘

Gedreven team
‘Op de locatie in Gennep hebben we alles zelf gedaan. Piet had ook echt aannemer kunnen worden daar was echt nog niets. We hebben een topteam, mensen met Schrijenbloed zeggen wij wel eens grappend, maar zo voelt het echt. Ons team heeft ook een roerige tijd gehad met alle wisselingen in huisstijl en niet een maar twee nieuwe locaties erbij. In 2019 kunnen we gelukkig, naast hard werken ook genieten van de projecten die gerealiseerd zijn.’

Het kan anders
‘Bianca en ik wisten dat we iets anders wilden dan de bestaande uitvaartcentra die er al waren. Het hoeft niet meer zo traditioneel als vroeger, niet perse naar de kerk bijvoorbeeld. We wilden een plek waar men vooral ook graag naar terug wilt keren. Vandaar dat hier ook veel georganiseerd gaat worden. In memoriam concerten, exposities en wandel- en fietstochten. Bij ons geen overlap in diensten, maar letterlijk en figuurlijk ruimte voor elkaar. En ruimte voor emoties. Bij ons is het niet betalen tot aan de deur of binnen een kwartier met de tranen in je ogen buiten staan. We hebben familiekamers waar men aan het begin en einde van een dienst kan samen zijn. Met een eigen toilet, en koelkastje. Bij een kleiner gezelschap kan hier ook de dienst gehouden worden. Onze ontmoetingsruimte kan naar eigen inzicht worden ingericht. Wilt men bijvoorbeeld graag dat iedereen zit en dat onze mensen met een microfoon door het publiek lopen, zodat men zittend zijn verhaal kan doen, dan is dat ook een optie. Traditioneel mag, maar hoeft zeer zeker niet. We hebben bijvoorbeeld wel de mogelijkheid om net als vroeger met een loopkoets de overledene naar de laatste rustplek te begeleiden. En een luidklok waar de kleinkinderen of leden van de biljartvereniging de klok kunnen luiden. Samen maken we de herinnering aan deze dag.’

‘Piet en ik kwamen op het idee omdat we van veel mensen hoorden dat ze na het cremeren een plek misten om terug te keren. Bij Buitenplaats Zevenhutten kan men familiebomen planten en staptegels plaatsen waar onder as gestrooid kan worden en de naam in gegraveerd. We hebben een veldcafé, met prachtig terras, dat open is voor een kop koffie met wat lekkers zodat je kunt uitrusten tijdens een wandeling maar ook altijd bij je dierbare in de buurt kunt zijn. Het is een plek om verhalen te delen, net als vroeger.’

Meer weten? www.zevenhutten.nl