Missie voor stamceldonatie van overleden Dennis Verweijen gaat door

Geplaatst op: donderdag 10 oktober 2019

Een aangrijpend verhaal...
over de zoektocht naar die ene stamceldonor...
over liefde ....
over nooit te ziek om te dromen!

Twee jaar nadat de 37-jarige Dennis Verweijen uit het Brabantse Mill overleed aan leukemie, gaat in de nationale donorweek de documentaire ‘Papa’s bloed’ in première. Het gaat over de indrukwekkende missie van deze bijzondere man: het werven van stamceldonoren.

In de film wordt duidelijk gemaakt wat de impact is als je te horen krijgt dat er geen stamceldonor beschikbaar is. De geboren en getogen Millenaar Dennis trof dat lot: hij kreeg niet de kans om te genezen, omdat er geen stamceldonor voor hem was. In de tijd die hem restte heeft hij zich op allerlei manieren ingezet om donoren te werven. Zowel op regionaal als landelijk niveau was hij betrokken bij uiteenlopende initiatieven op dit gebied. Hoewel het voor hemzelf geen respijt meer bood, hoopte hij dat anderen er wel mee geholpen zouden worden.

Indrukwekkend verhaal
Dennis schreef tijdens zijn ziekteperiode het boek ‘Papa’s Bloed’. In het boek vertelt Dennis eerlijk en open over wat hij meemaakte, vanaf de dag dat hij te horen kreeg dat hij leukemie had. Anke, de vrouw van Dennis, schreef het vervolg op het boek van Dennis vanuit het perspectief van de partner van een patiënt.
Ze zet de missie van haar grote liefde op eigen wijze voort terwijl ze naast haar baan hun twee kinderen opvoedt. Dochter Robin werd geboren toen Dennis al ziek was, de komst van zoon Timo heeft Dennis niet meer mee mogen maken: hij overleed vier weken voor Timo’s geboorte.

Het belang van stamceldonatie
In de documentaire vertelt Anke haar persoonlijke verhaal in de hoop dat meer mensen zich aanmelden als stamceldonor. “Ik hoop dat ze zich er door ons verhaal van bewust worden hoe je leven van het één op het andere moment kan veranderen als je getroffen wordt door leukemie. Stamceldonatie is dan vaak de laatste strohalm. Het kan het verschil zijn tussen leven en dood. Hoe meer stamceldonoren er zijn, hoe groter de kans dat er voor leukemiepatiënten een geschikte donor wordt gevonden. En hoe minder mensen onnodig aan deze ziekte hoeven te sterven”, aldus Anke.
Een belangrijke stem in de documentaire is die van Maarten van der Weijden. Hij steunde Dennis tijdens zijn ziekteperiode. Maarten had op 19-jarige leeftijd ook leukemie en had wel het geluk om te genezen. Maarten: “Als ik zwem, zoals bij de elfstedentocht, zwem ik ook voor Dennis, die evenals veel andere mensen, niet het geluk had beter te worden.”

Iemand een kans op overleving geven
Anke vindt het belangrijk dat er nog meer bekendheid komt over stamceldonatie. “Toen Dennis leukemie kreeg, wisten wij zelf ook niet van het bestaan van stamceldonatie af. Dat blijkt bij veel mensen het geval. Dit is een enorm gemiste kans, want het is relatief gezien een vrij eenvoudige manier om iemand met leukemie een kans op overleven te geven. Daarom blijf ik me inzetten voor dit doel. Voor Dennis was het te laat, ieder ander die wel geholpen kan worden is meegenomen.”

Het kan iedereen overkomen
Anke wijst erop dat het verhaal van Dennis en haar geen ver-van-mijn-bed-show is. “Iedereen kan met deze ziekte worden geconfronteerd. Dennis was een gewone jongen. Het ene moment leefde hij nog volop zijn leven zoals zoveel mensen dat doen, het andere moment kreeg hij de diagnose van deze vreselijke ziekte. Mensen die dit meemaken hopen op overleving, stamceldonatie is een belangrijk middel daarbij. En daarvoor is het juist belangrijk dat er zoveel mogelijk stamceldonoren beschikbaar zijn.”

Het verschil maken
De Millse Guus Bastiaans werkte ook mee aan de documentaire. Hij raakte door de activiteiten van Dennis geïnspireerd en meldde zich aan als donor. Anderhalf jaar nadien ontving hij een oproep om stamcellen te doneren. “Ik werd opgeroepen om te doneren. Ze legden me duidelijk uit wat dit precies inhield. Ik wilde dit graag doen omdat je dan voor even niet meer machteloos bent, je hebt de mogelijkheid om iemands leven te redden. De behandeling viel mij persoonlijk erg mee. De volgende dag stond ik al weer op het voetbalveld te trainen met mijn team. En ik had een beetje spierpijn van de behandeling, maar dat is het waard als je weet dat je daarmee iemands leven kan redden”, aldus Guus.

Documentaire Papa’s bloed
In de documentaire, geproduceerd door journalist en filmmaker Edith van Zalinge, wordt duidelijk wat het betekent als je ziek wordt terwijl je in de bloei van je leven bent en er geen stamceldonor voor je is. Het gaat over liefde, over hoop en hoe je ondanks een levensbedreigende ziekte toch kwaliteit kunt geven aan je leven. Dankzij Dennis hebben zeer veel mensen in Nederland zich aangemeld als stamceldonor. Maar Anke hoopt dat het er nog veel meer worden, zodat niemand de boodschap meer hoeft te krijgen die Dennis kreeg…“Het spijt ons, we hebben geen donor voor u.”

De documentaire gaat online in première op 21 oktober 2019, de eerste dag van de Nationale donorweek. Klik hier voor een trailer van de documentaire Papa’s Bloed.