Dagtrein naar Londen

Column S.F.Nar
vrijdag 7 december 2018

Deel 1 Het vertrek
Van donderdag 29 november tot en met woensdag 5 december verbleef ik in Londen voor een driedaagse cursus plus avond en twee dagen genieten van metropool Londen, waar 8,6 miljoen hun levensweg proberen te vinden. Ik had bewust gekozen voor onthaast treinreizen met Eurostar via de tunnel tussen Calais en Dover. De trip begon in de woonstad van Guido Weijers, waar Thalys me naar Brussel Midi bracht. Eurostar zette me vervolgens in hartje Londen af op station St. Pancras. Toch nog een trip inclusief de treinreis van Boxmeer naar West-Brabant van zo’n 7,5 uur. Doch beslist de moeite waard omdat je verrukkelijk kon lezen. Middels een black cab belandde ik in een hotel in de wijk Bayswater iets ten oosten van de inmiddels beroemde wijk Notting Hill, waar in 1999 in de gelijknamige Romcom Hugh Grant en Julia Roberts excelleerden.

Deel 2 De ontmoeting
In september dit jaar had ik een cursus in Amsterdam gevolgd. Een zogenaamde basiscursus, volledig in het Engels, die gaat over een zeer effectieve persoonlijke en professionele ontwikkeling. Ik wilde daarna graag nog de cursus voor gevorderden doen en had een voorkeur voor Frankfurt of Londen. Het werd de hoofdstad van dat machtige eiland, dat ooit een immens wereldrijk was: Britannia rules the waves. Een pittige, strenge en toch ook warm vrouwelijke coach leidde deze cursus hoog professioneel, waar zo’n 100 mensen zich voor aangemeld hadden, waarvan twee uit Nederland. Ik kwam terecht in een subgroep van zes personen, allen woonachtig op het vaste land van Europa met als steden Milaan(2), Madrid(2), Utrecht en Boxmeer. Een van hen had de Mexicaanse nationaliteit. De sexratio lag op ongeveer 55 %. vrouwen en de rest mannen. Er was een transgender bij, die vrouw was geworden en lesbisch bleek. En in mijn groep zat een homoseksueel. Verder een bont en gekleurd gezelschap uit onder meer India, Nigeria, Syrië, België, Duitsland, Roemenië, Noorwegen, Zwitserland en uiteraard de meesten uit Engeland, vooral uit Londen , doch ook uit Liverpool. Allen begerig om buitengewoon, geweldig, dapper en vergevingsgezind te willen zijn. Transformeren leren met allerlei moderne technieken en inzichten. Komen tot zelfuitdrukking en een leider worden. Soms confronterend en hoog emotioneel, dan weer bevrijdend met speelse onderdelen gelijkende op de immense vreugde van een spelend kind. Zeer intensief: drie weekenddagen van 10.00 tot 23.15 uur.

Deel 3 Het experiment
Op mijn twee vrije dagen bracht ik vooral een bezoek aan Westminster, het politiek heilige hart van Great Britain. Als eerste bezocht ik Westminster Abbey, een juweel van een kerk. Meteen komt een passage uit een beroemd boek van Pascal Mercier, schuilnaam van de Zwitserse filosoof Peter Bieri, in me op: “Ik wil niet leven in een wereld zonder kathedralen. Ik heb hun schoonheid en verhevenheid nodig. Ik heb ze nodig als verzet tegen de platvloersheid van de wereld. Ik heb de glans van de ramen nodig, de koele stilte die er heerst, het gebiedende zwijgen. Ik heb het bruisen van het orgel nodig en de heilige devotie van biddende mensen. Ik heb de heiligheid van de woorden nodig, de verhevenheid van grote poëzie.”
Vervolgens wandel ik langs en door St. James’s Park, een van die 100 juwelen van parken waaraan Londen rijk is: zuurstofparadijzen, CO2 stofzuigers, meren van rust en stilte in een hoog hectische omgeving. En al die parken liggen er bij als hemelse landschappen. Ik experimenteer en trek me terug op een heel afgelegen bank in dit park. Het duurde meer dan 10 minuten voordat ik een collega mens tegenkwam.

Deel 4 De Terugkeer
Keer terug op Sinterklaasavond en lees een zin van dichter Rutger kopland: “(…) Sint Nicolaas is altijd onder ons, al zien we dat meestal niet.“ Terug in het Land van Cuijk, waar Katwijk bijna wereldnieuws werd dankzij een 15 jarige meisje, een onschuldig Snapchattertje. Terug in Nederland. De dagelijkse realiteit op het platteland.  Het besef dringt sterk tot me door hoe goed we het hier hebben met relatief grote huizen en een welvaart van hoog niveau. In Londen werd me ook heel duidelijk hoe belangrijk het is diverse talen te spreken. Een slotpleidooi derhalve om op alle middelbare scholen vier talen verplicht te stellen: Nederlands, Engels, Duits en een keuze uit Chinees, Spaans. Portugees, Hindi of Frans. Nederlanders worden in het buitenland bewonderd omdat ze in ieder geval Engels spreken. Wil Nederland als handelsland een wereldspeler blijven dan is spreken van meerdere wereldtalen hoogst noodzakelijk.

S.F. Nar