Grote opruiming

Column door Eefke Peeters
vrijdag 19 juni 2020

Wij zijn thuis bezig met dé grote opruiming. Niet een grote opruiming, maar dé. En dat is heftig. Heftig! Waarom? Omdat we teveel spullen hebben of een te klein huis, of een combinatie daarvan.
Ik ben best chaotisch, maar ik kan ook zeker gestructureerd werken. Vooral bij overzichtelijke plekken zoals:de voorraadkast. Ik haal alles er uit, kijk wat bij ’t plastic kan, oud papier, in de vuilniszak of aan de kant kan voor de Zandsevelddag.

Maar nu zijn we begonnen aan de zolder. Een redelijk overweldigend gebeuren. Er staan tientallen, tientallen dozen. Waarin met mooie zwarte letters teksten staan zoals: Eefke keukenspullen. Maar: verrassing er zit nooit in wat er opstaat. Chris maakt de doos open en ik sta met een vuilniszak in de ene hand en een plastic zak in de andere hand en een doos voor het oud papier achter me. Chris heeft, weet ik inmiddels, vier gezichtsuitdrukkingen bij het openen van een doos. Opluchting, nostalgie, enthousiasme en stress. De opluchting is wanneer het mijn spullen zijn. Nostalgie is bij zaken als kindertruitjes die zijn oma heeft gebreid. ‘Kijk dan, mooi gemaakt toch? Dat kan natuurlijk niet weg.’ Het enthousiasme bij zaken die hij weer vergeten was, zoals lichtgevende shirtjes van een of ander alcoholmerk. ‘Leuk toch? Misschien voor de meiden?’ Ik knik enthousiast, pak het aan en duw het snel in een kledingzak, leuk voor de meiden aan de andere kant van de wereld. Zijn stressgezicht is bij inhoud waarvan hij denkt dat het nog wel eens te pas kan komen, maar waarvan hij weet dat ik stuur op weggooien. Hij kijkt naar een of ander vaag apparaat waarvan we allebei niet weten wat het is. Het heeft veel draadjes en knopjes. ‘Daar kan mijn vader denk ik nog wel wat mee.’

Alles gaat door onze handen en belandt in een hoek of op een schap. Een hoek voor Marktplaats, een schap met kabeltjes voor een vriend in de installatiebranche, een hoek voor apparaten die nog getest moeten worden, een schap met spullen die zijn vader (die in Spanje woont) wellicht nog kan gebruiken, een schap met nostalgische spullen, een hoek voor Kerstspullen, een schap voor kapotte spullen maar die wellicht samengevoegd kunnen worden tot iets wat werkt. En een mega grote hoek voor Zandsevelddag. Heerlijk. Want dat betekent dat die hoek ooit leeg komt, waardoor er beneden ergens ruimte kan worden gecreëerd. Dan komt mijn jongste dochter naar boven en stapt in de Zandsevelddag hoek. ‘Wow, wat is dit?’ Ze pakt het ene na het andere item. ‘Dat gaat naar de Zandsevelddag, een keer per jaar kun je leuke bruikbare items zoals die kopjes, boeken en autoradio aan straat zetten en dat wordt dan opgehaald. De opbrengst is dan voor de buurtvereniging.
 
‘Oke, maar mag ik dan.. ‘ Ik roep nee, voordat ik weet wat ze vast heeft, want het van de ene naar de andere kamer verplaatsen is niet wat ik bij dé grote opruiming in gedachten had.
‘Maar mam..’ Ik draai om, en besef dat ik haar niet had moeten afkappen. ‘Ja, lieverd, zeg het eens.’
‘Gaat de Zandsevelddag dan wel door dit jaar?’ Ik schrik. Daar had ik niet over nagedacht. Terwijl ik licht in paniek raak zie ik dat Chris bij mijn dochter in de Zandseveldweghoek enthousiast uitleg geef over alle zaken die daar staan. Kan iemand mij vertellen of dit nog doorgaat? Kan toch prima met 1,5 meter. Alsjeblieft?


Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie