Boe!

Column door Eefke Peeters
dinsdag 21 augustus 2018

Spookrijders zijn natuurlijk hartstikke gevaarlijk. Wanneer je gewoon aan het rijden bent verwacht je wellicht iemand die links of rechts met hoge snelheid de weg op schiet en ben je dus behoedzaam bij uitritten ook op een voorrangsweg. Maar iemand die recht op je af komt wanneer het niet mag, komt als een spook ineens in beeld. Vaak is het dan al te laat.
Dat blijkt ook steeds meer op het fietspad voor te komen, deze spookrijders. Maar de oplossing blijkt simpel en goedkoop: Boe! roepen. In Rotterdam waar ze dit uitproberen blijkt het aantal spookrijders met 50 spoken per dag terug gedrongen te zijn. Vijftig! Op het fietspad staat groot de tekst: 'Roep Boe tegen spookrijders!'
Zouden de spoken al omdraaien wanneer ze de tekst op kop zien denk je? Dat ze denken; oh nee dadelijk begint er iemand tegen me te schreeuwen? Of zullen ze denken; Oh, yes dat mag ik dus ook doen aan de goede kant van de weg, laat ik daar dan maar gaan fietsen? Of zullen de spookfietsers niet eens door hebben gehad dat ze aan het spoken waren?
Ik fiets soms ook heel stout wel eens op het verkeerde stuk. Om de simpele reden dat dit korter is, maar vooral omdat de oversteek heel onhandig is. Ik zit me voor te stellen of het zou helpen als er dan iemand Boe zou roepen tegen mij. Zou ik dan braaf oversteken? Direct of de volgende keer? En zou het schelen wie er roept? Een bejaard oud vrouwtje of een klein kind maken misschien toch minder indruk dan een gespierde man of een vrouw die op mijn moeder lijkt.
En zouden mensen onder de indruk zijn als ik Boe zou roepen? Ik kom ze regelmatig tegen; spookrijders. Nooit de drang gevoeld om hen te wijzen of het feit dat ze verkeerd fietsen. Ik denk altijd dat mensen dat zelf ook heus wel weten. Sowieso heb ik nooit de neiging om mensen te wijzen op wat ze verkeerd doen. Niet als ze voorkruipen in de winkel, niet als ze een woord verkeerd uitspreken, gewoon niet. Ik ben meer van het belonen, het complimentjes geven.
Dus ik ga nog steeds geen Boe roepen als ik een spook tegenkom, dat zit gewoon niet in mij. Bovendien maak ik waarschijnlijk toch weinig indruk. Ik ga wel iedereen complimenteren die mij inhaalt. En dat zijn er veel, eerst dacht ik dat ik echt een slechte conditie had, wat misschien ook wel zo is, maar vooral veel mensen hebben een elektrische fiets kwam ik wel achter. Ik ga maar niets roepen want dan denkt men dat ik misschien hulp nodig heb. Ik kan ook lastig klappen op de fiets aangezien mijn stuur een zware afwijking naar links heeft. In plaats daarvan zal ik met mijn vingers knippen. Je weet wel zoals ze doen bij een poëzieavond na een goed gedicht. Ah, nee dat is trouwens ook niet echt mijn ding en dan krijg ik waarschijnlijk kramp. Ik zal wel een goed knikje geven, maar ja dat zien mensen dan natuurlijk niet meer. Man, wat een dilemma. Dan ga ik toch maar de spookrijders lastig vallen, niet met een harde boe maar met een bepaalde blik. Dus mocht u mij zien fietsen terwijl ik rare gezichten probeer te trekken? Dat is mijn boe-gezicht!

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie