De Waarheid

Column door Antoinette Verstegen
maandag 2 maart 2020

In het café betuigde een man ‘in kennelijke staat' over DE WAARHEID. Ik weet misschien niet veel, maar wel dat DE WAARHEID niet bestaat, omdat iedereen vanuit eigen ervaring en behoefte een eigen waarheid heeft. Hij verkondigde DE WAARHEID alsof hij werkelijk de wijsheid in pacht had. Die was lelijk en etaleerde, naar mijn waarheid, vooral zijn angst voor vrouwen.

Zijn best zieke waarheid landde niet. Daar was ik blij om. Je kunt denken dat idioten dit nu eenmaal doen, maar dan denk je te lichtzinnig over belachelijke theorieën die wel landen. Het is wat groots en meeslepend, maar ik doe het toch: de schlemiel Hitler kreeg het met zijn waarheid voor elkaar dat bijna een heel volk vanwege zogenaamde inferioriteit, waar hij zelf ook nogal wat kenmerken van had (bepaald niet het ideaal blond en blauwogig en nog Joodse voorouders ook) werd uitgemoord.

Ook krijgt een politicus het in deze tijd en in dit land het voor elkaar om niet op de gekkenkar door de polder te worden getrokken, terwijl hij een waarheid verkondigt over ‘Marokkanen die zijn goede vriendinnen hadden lastig gevallen’ die NS-controleurs in burger bleken te zijn.

Dat een idioot in het café waarheden meent te moeten verkondigen, die belachelijk en zo te weerleggen zijn, neem ik voor lief. We lachen er hard om en dat helpt. In mijn ‘waarheid’ is het echter ondenkbaar dat een politicus die in theorie een soort van intelligent zou moeten zijn, weg komt met alleen het antwoord ‘te snel en te stevig’. Zijn wegzetten van een hele bevolkingsgroep als inferieur heeft zelfs amper gevolgen voor zijn populariteit.

Dat betekent dat ik mijn waarheid in het vertrouwen in gezond verstand moet bijstellen. Er zijn ook in onze tijd veel meer mensen dan ik voor mogelijk hield, die kost wat kost achter een waarheid aan blijven lopen, ook al praat de leider poep.