Wie is er bang voor dit naakt

Wie is er bang voor dit naakt? Mieke Koenen schildert mensen, heel gewone mensen, in hun blootje, haar hele kunstenaarsleven lang. Het menselijk lichaam is een onuitputtelijke bron voor haar. Ze zoekt geen ideaalbeelden maar echte mensen. Daarom zijn haar schilderijen een verademing vergeleken bij alle strakke billen en borsten waarmee we op straat om de oren worden geslagen. Koenen verlost ons van opgefokte eisen en geeft ons een mensbeeld waarin we onszelf kunnen herkennen. In al onze kwetsbaarheid en onvolmaaktheid.

Er is iets merkwaardigs aan de hand met dat bloot. Toen Mieke begon met schilderen, in het begin van de tachtiger jaren, was het schilderen van naakt een daad van verzet: toen moest alles abstract zijn. Het figuratieve, en zeker het klassieke schilderkunstige thema: Naakt, was taboe. Mieke verzette zich daartegen, ze had niets met abstractie en hield van het pure, het zuivere, van het tekenen van echte mensen. Het onschuldige bloot van Mieke sloot ook goed aan bij de feministische tijdgeest, de bevrijding van knellende, preutse banden. Het schilderen van naakt was ook een daad van bevrijding!

 De laatste tijd is het figuratieve weer helemaal terug maar die associatie met bevrijding is helemaal omgedraaid. Naakt is verdacht geworden. Het is tegenwoordig weer onfatsoenlijk. Hoe tegenstrijdig ook met de onverminderde seksualisering van het lichaam in de reclame industrie: bloot is verdacht. Een 'Nieuwe Preutsheid' is over ons gekomen.

Wat er ook van gevonden wordt, Mieke schildert vrolijk verder aan haar oeuvre van liefdevol verbeelden van echte, kwetsbare mensen. Ondertussen verwondert ze zich wel: Wie is er toch bang voor dit naakt? 

Een historisch museum, met vondsten uit een ver verleden. De geschiedenis van het Duits lijntje. Hedendaagse keramiek en iedere 6 á 7 weken een wisseltentoonstelling van een hedendaagse kunstenaar.