Schaatsen

Column door Eefke Peeters
donderdag 5 december 2019

De laatste nachten word ik regelmatig wakker met kramp in mijn kuiten van het schaatsen. Dit weekend zullen de ijsbanen in Boxmeer en Cuijk weer openen. Dit resulteert in heftige schaatsdromen, waar ik al zwevend over de Maas stuif. Kilometers leg ik af. Hard en snel of juist uiterst relaxed een elegante kür met sierlijke sprongelementen.  Mocht je nu denken; wauw dat had ik niet verwacht dat je zo'n kundige schaatser was. Dan snap ik je verbazing. Dat ben ik ook niet, maar in je dromen kan alles. Het is wel een guilty pleasure, want vroeger kon ik én hard en vrij sierlijk over het ijs bewegen. Mijn vader nam mijn zus en mij zodra het kon mee om te schaatsen. Trouwens wel altijd op natuurijs. Als mijn vader iets beloofde dan deed hij het ook. Zo ben ik drie keer bijna en een keer echt door het ijs gezakt. Want hij had het beloofd, maar het ijs was nog net niet hard genoeg. Die spanning van het gekraak onder mijn voeten vond ik zo gaaf. Ik hoor mezelf nog zeggen; 'Lukt wel papa, laat maar los.' Dat deed hij gelukkig niet. Want het kraakte en daar ging ik. Maar mijn vader had mijn hand nog vast en viste me zo in één snelle beweging uit het wak.
De volgende dag riep ik stoer op school dat ik was wezen schaatsen en er door was gezakt. Ik weet nog dat de docent op school daar een negatieve opmerking over maakte, iets in de trant van dat mijn vader onverantwoord bezig was en dat door het ijs zakken traumatisch kon zijn. Ik geloof niet dat ik als kind ooit zo boos ben geweest. Ik had geen trauma, maar juist een mooie herinnering aan een vader die deed wat hij beloofde. En mij ook nog eens in een stoere armbeweging redde van het ijskoude water. Bovendien zat mijn moeder thuis te wachten met warme chocomel en slofjes. Ik heb me in mijn leven juist niet meer zo veilig en geliefd gevoeld als toen.
Mijn vader had trouwens een hekel aan de kou, hij was niet voor niets naar Frankrijk vertrokken. Wat me dan sterk doet afvragen of hij zelf schaatsen ook echt leuk vond of het deed omdat wij zo blij werden? Ik kan het hem helaas niet meer vragen. Maar het geluid van de ijzers op het ijs brengt me terug naar mijn vader. Dus ik vind het heerlijk dat de ijsbanen weer openen. Waar er hopelijk heel veel vader met hun dochters weer mooie herinneringen mogen maken!


Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie