Autoloze zondag

Column door Eefke Peeters
donderdag 7 november 2019

Het idee om een autoloze zondag te herintroduceren wordt door de meeste mensen hard neergesabeld. Zij zien alleen maar beren op de weg. Even buiten beschouwing laten of het wel of niet het stikstofprobleem gaat oplossen, lijkt mij iedere eerste zondag van de maand ook niet eenvoudig te realiseren. Maar 1 of 2 keer per jaar dat moet toch kunnen lukken?
Uiteraard met uitzondering van de hulpdiensten. Want naast het feit dat het echt enorm goed zou zijn voor het milieu zou het ook zorgen voor een stukje bewustwording. Hoe eenvoudig zou je zelf kunnen fietsen naar je werk of lopen naar de bakker. Hoe afhankelijk zijn we echt van die auto? Het feit dat we massaal in paniek raken van een keer in de maand die auto laten staan laat mij doen afvragen of we nu gezegend of vervloekt zijn met onze auto's?

En naast het milieu en de bewustwording, hoe leuk zou het vooral ook zijn!?
De laatste keer was in 1974, voor mijn tijd dus, maar de foto's die ik voorbij zie komen vind ik zo fantastisch. En ook het stukje uit het liedje van Pierre Kartner, “Wat is het mooi stil op autoloze zondag, je hoort de knikkers rollen van het kinderspel.” Dat wil ik ook!

Moet je eens bedenken wat voor leuke evenementen we dan kunnen gaan verzinnen op de wegen!
In België zie je dat ook ontstaan. Mensen zetten kraampjes op de weg, de wielrenners crossen over de snelwegen en kinderen gaan massaal naar buiten.
Bij mijn vader in Frankrijk zijn de mooiste vakantieherinneringen ook de lange, gedekte tafels in de kleine dorpjes waar je gewoon kon aanschuiven.
Tuurlijk, het is prachtig hoor dat we door onze voertuigen en technische zaken als mobiele telefoons en internet eigenlijk grenzeloos zijn geworden, maar zijn we daardoor soms ook niet de échte verbinding kwijt?

Autoloze zondag. Ik ben voor!

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie