Zen met tuinkabouters

Column door Eefke Peeters
donderdag 29 augustus 2019

Sinds ik in Sint Anthonis woon zijn we al met de tuin bezig. Dat dit zo lang duurt heeft een aantal redenen. De eerste is dat wij aan een weids gebied wonen. Dat is fantastisch, want het uitzicht is prachtig. De ene keer wuivende maïsstengels, de andere keer een lage kropsoort en mijn ultieme favoriet: grazende koeien. Maar dit brengt ook allerlei leuke en minder leuke plantjes mee waardoor de tuin erg veel onderhoud nodig heeft. Iedere keer als het er netjes bij ligt en we maken het niet direct af, kunnen we weer van voor af aan beginnen. Jullie kennen mij inmiddels een beetje, echt niet ieder onkruid vind ik onkruid, maar sommige van die 'mooie plantjes' overwoekeren alles en dat is nu ook weer niet de bedoeling.
De tweede reden is dat we honden hebben en dus moet het ook voor hen een beetje diervriendelijk zijn en bovendien hufterproof. Zo is teveel los zand gewoon niet praktisch, omdat ze daar in gaan graven en vervolgens heel enthousiast hun vondst komen laten zien. En dat is altijd nét wanneer ik heb gedweild.
De derde reden dat het wat langer duurt is gebrek aan tijd. Mijn vriend en ik hebben beiden diverse werkzaamheden en geregeld werken we langs elkaar heen. Natuurlijk kunnen en doen we ook dingen alleen in de tuin, maar we hebben allebei ook steeds wisselende ideeën over de tuin. Samen is dan niet alleen gezelliger, maar ook praktischer.
We begonnen met een redelijk onderhoudsvrij en modern concept, dat veranderde naar een soort woestijntuin en nu zijn we aangekomen bij het ultieme Mediterraanse vakantiegevoel. Ik had niet verwacht dat in de tuin werken ooit mijn hobby zou worden, maar ik vind het echt leuk om te doen. Vannacht werden we wakker omdat de bliksem in sloeg, of zo leek het in ieder geval. We hebben een uur verder gebrainstormd over de tuin. We gaan voor een fonteintje in het midden met Flamingo bomen ernaast, een met riet bedekte pergola en een vijver voor koi karpers. We zuchten allebei, van de slaap, én van het feit dat dit het is. Onze droomtuin. Ik kan niet wachten tot het zover is en we in de tuin kunnen zitten, lekker niksen en genieten van het resultaat. Nou, ja niksen, een plan bedenken voor de voortuin. Want die moet ook echt grondig aangepakt worden. Misschien maken we daar dan een woestijntuin van of zullen we hem een Japans tintje geven, je weet wel zo'n zen tuin met een harkje? Of nee ik weet het! Net als mijn opa vroeger, een plekje vol met tuinkabouters. Die dan voor ons onkruid wieden en harken. Hoe zen zou dat zijn?


Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie