Ode aan de postbode

Column door Eefke Peeters
donderdag 22 augustus 2019

Ik schrijf wel vaker ode's. Al is het maar omdat ik het zo'n mooi woord vind.
Letterlijk is het een lyrisch lofdicht rechtstreeks gericht op de ontvanger, figuurlijk is het een eerbetoon.
Ik schreef ze voor vergeten groente, voor verdreven onkruid en voor onmisbare delicatesse als koffie en chocolaatjes.
Deze keer schrijf ik een ode aan de postbode. Ik weet serieus niet of er een beroep is waarin men meer invloed kan uitoefenen op het humeur van de mensheid dan de postbode.
Ja, natuurlijk kan een rechter of een arts je dag ook aardig beïnvloeden, maar procentueel gezien heeft een postbode de allermeeste invloed.
Nu is het met postbodes een beetje hetzelfde als met geld. Je denkt dat geld je niet gelukkig maakt tot je echt niets meer hebt, dan merk je pas hoe groot de invloed eigenlijk is. Zo heeft er bij ons op het werk jaren een onwijs vrolijke gast de post bezorgd. Hij kende iedereen op het Mediaplein en liep altijd fluitend en zingend rond. Zo iemand die letterlijk de zon meeneemt. Je ging bijna iets bestellen zodat hij weer langs kwam. Hij kwam ook echt vertellen dat hij een andere baan had, op de vrachtwagen. Iedereen feliciteerde hem met enige weemoed. Dat is op mijn werk.

Onlangs was ik thuis. De bel ging. Er staat een onbekende man in postbode kostuum en geeft mijn pakketje en nog een pakketje met de mededeling dat die voor de buren is. Geen grapje, geen glimlach, geen goededag. Ik had het pakketje voor de buren bijna naar zijn hoofd gegooid. Het is dat ik de buren mag. Wat zou er met onze eigen postbode zijn? Hij zal toch nog ziek zijn? Hopelijk heeft hij iets leuks, een bruiloft ofzo. Volgende dag. De bel. Zelfde chagrijnige hoofd. 'Ben je nieuw?' vraag ik voorzichtig. Ik vond het lullig voor deze vervanger om te vragen waar mijn postbode is. En ergens ben ik als de dood dat hij zegt dat hij ook ander werk heeft gevonden. 'Jullie postbode is met vakantie,' mompelt hij alsof de hele straat dat al had gevraagd. Wat zomaar zou kunnen. Gelukkig! Zou ik kunnen vragen voor hoelang? Maar de vervanger was al weg.

Ode aan de Postbode
Geadresseerde reclame, facturen of zelfs van de belasting een brief,
het is me allemaal even lief.
Omdat je wanneer je aanbelt altijd vriendelijk lacht,
En als ik van boven roep,
Je keurig even op me wacht.
Kleine pakketjes of een grote zware doos
Je brengt het alsof je echt met liefde voor dit werk koos
Je brengt veel meer dan alleen de post
en daarom stuur ik mezelf wel eens een kaart, ook als het me een postzegel kost...

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie