Code wit

Column door Eefke Peeters
donderdag 31 januari 2019

Ik zie op Facebook allemaal grappige, sarcastische foto's van mensen die zichzelf kapot lachen om de weerwaarschuwingen die het KNMI ons dat laatste tijd met grote regelmaat geven. 'Wie wordt er nu bang van code geel wanneer er amper sneeuw ligt?' vraagt men zich massaal af.

Nou, ik! Ik stap de auto wel in hoor, maar wel met zweethandjes. Ik krijg het zo Spaans benauwd van de waarschuwingen dat wanneer ik vijf minuten in de auto zit, ik amper de ruiten hoef te krabben. De warmte die van me afkomt, smelt het ijs wel.
Vorige week reed ik met mijn auto de rotonde in Sint Anthonis op richting Boxmeer. En ja hoor, de auto begon te glijden. Er stonden wat mensen te wachten om de rotonde op te rijden en ze trokken een angstig gezicht. Ik kon nog net mee en tegensturen en er voor zorgen dat ik langzaam maar zeker toch richting Boxmeer gleed. De wachtenden mensen staken opgelucht hun duim naar me op. Ik deed het een halve seconde terug, maar greep toen snel mijn stuur weer vast.

Echt noem me maar een wijf, maar ik vind het doodeng. Ik hoef gelukkig vaak niet ver te rijden maar toch. Ik moet van mezelf meerijden met de rest en dus niet als een angstig konijntje stapvoets iedereen ophouden. Want ik weet het, dat is nog gevaarlijker dan de eventuele gladheid zelf. Maar ik ben wel goed voorbereid. Voor de zekerheid is mijn auto nu dus een soort rijdende voorraadkast/ ehbo doos. Ik heb warmtedekens, snickers, zoute stokjes en meer her en der verspreid in mijn auto.
Ik vind de sneeuw naast eng, ook gewoon gene ene zak aan. Ik vind het niet mooi. Ik vind het niet sfeervol. En ik vind het al helemaal niet gezellig. Sneeuw is leuk met Kerst als je binnenzit en nergens naar toe hoeft. Dat je voor de lol gaat wandelen om vervolgens lekker warme chocomel te drinken. Maar er zijn dus echt mensen die hier van genieten. Dat levert echt kortsluiting op in mijn brein. 'Eef, lekker hé die sneeuw? Ik ben vanmorgen gezellig met mijn mindfulnessclub yoga gaan doen in de sneeuw. Dat was gewoon bevrijdend. Kun je jezelf dat voorstellen?' Ik geloof dat ik letterlijk in mijn telefoon heb gekeken voordat ik ophing.
Ik hoop echt dat het snel voorbij is, het beheerst mijn leven momenteel. Ik kan ook niet meer op Facebook en Instagram zonder scherp stekende hoofdpijn te krijgen. Dat komt door al die contradicties in terminis die ik daar zie. Je weet wel, tegenspraak in termen. Ik kan daar als schrijfster gewoon niet tegen. Vierkante cirkel, koud vuur, levend geraamte of #sneeuwpret. Brr...


Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie