Hotter than my daugther

Column door Eefke Peeters
dinsdag 2 oktober 2018

Ik vind het leuk om samen met mijn jongste dochter 'try not to ...' filmpjes te kijken. Kennen jullie die? Je hebt de 'try not to cry,'en de 'try not to laugh' varianten.
Bij de filmpjes waar je niet mag huilen is het ons nog nooit gelukt. Wij huilen echt bij iedere militair die met zijn hond of kind verenigt wordt, bij ieder romantisch huwelijksaanzoek of ieder babyschildpadje dat de zee in kruipt.
Bij de filmpjes waar je niet mag lachen lukt het mij wel iets beter. Dat komt omdat 80% uit leedvermaak bestaat en dat vind ik gewoon niet grappig. Iemand die fiets en kei hard op zijn gezicht gaat, een stoere meid die aan een touw een rivier wil over slingeren en dan superlullig neerkomt. Of het allerergste wat ik ooit heb gezien. Een vrouw op vakantie die meedeed aan limbodansen. Terwijl ze bukte om onder de paal door te gaan scheurde haar badpak aan de onderkant kapot. En dat filmpje ging gewoon viral! Vre-se-lijk! Dat is allemaal pijnlijk, beschamend en toch helemaal niet grappig? Maar meestal zit er in zo'n compilatiefilmpje dan toch iets met coole katten of lachende baby waardoor we de challenge toch niet halen.

Leedvermaak, het is een vreemd iets. Net terwijl ik dacht :waarom haat ik dat zo erg? Zag ik de nieuwsflash: 'Patty Brard gaat Hotter than my daugther presenteren!' Oh yes! Ik roep mijn oudste dochter naar beneden en samen doen we een dansje. Dit programma is de reden dat ik stopte met mijn onderzoek naar mijn aversie tegen leedvermaak. Want dit is het soort leedvermaak dat ik dan wel weer fantastisch vind.
Alleen de titel al; wat voor soort moeders willen uberhaupt 'hotter' dan hun dochter zijn?
Wat hadden we een lol, niet alleen om de belachelijke outfits maar ook de interactie tussen moeder en dochter. Wat zijn we na elke aflevering ook weer ontzettend blij met elkaar.
Is dat het succes achter leedvermaak? Dat je denkt gelukkig pleurde ik niet op kop in die rivier, sprong mijn badpak niet uit elkaar bij het limbodansen en geeft mijn dochter mij niet op voor dit walgelijke programma? Wat erg dat we dit kijken eigenlijk. Want het is natuurlijk vreselijk. Misschien dat ik het toch maar skip en dat we iets kijken met echte humor. Monty Python, bijvoorbeeld voordat ze dadelijk volwassen zijn en nooit van de Holy grail hebben gehoord. That would be a shame!
Wisten jullie trouwens dat de Engelsen bewust geen woord hebben voor leedvermaak? Ze lenen het Duitse woord Schadefreude. Geen aandacht besteden aan negativiteit, fantastisch toch? Ik denk dat ik met mijn rode haar en bleke huid toch Engelse roots heb.
Ja, ik weet het wel zeker! Want Engelse humor vind ik werkelijk briljant. Daar zijn de grappen nog goed doordacht met dubbelzinnigheden, toespeling en zelfspot.

Ik noem er twee om jullie te overtuigen dat Engelse humor de beste is.
“Ik ben opgevoed als enig kind, tot grote ergernis van mijn zus.” – Will Mars.
“Mijn moeder is zo’n pessimist dat ze, als er Olympische Spelen zouden zijn voor pessimisme… die niet zou zien zitten" – Nish Kumar

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie