Omdat ik het zeg!

Column door Eefke Peeters
dinsdag 5 december 2017

Het heerlijk avondje is gekomen, vooral voor hen die braaf zijn. Laat nu net in mijn woonplaats, Sint Anthonis, de meest brave jongeren wonen. Dus de Goedheiligman komt met zijn Pieten ongetwijfeld deze kant op.
Ik vind het werkelijk hilarisch hoeveel onderzoek men in Nederland doet en vooral ook de manier waarop. In het onderzoek, waaruit bleek dat Sint Anthonis de braafste jeugd had, stond namelijk het volgende:
Sint Anthonis telt de minste jonge criminelen (van 12 tot 25 jaar) van Brabant. Op iedere 1.000 inwoners zijn er 4,7 jongeren die in 2016 werden verdacht van een misdrijf. Ter vergelijking: Bergen op Zoom voert de lijst met 28,7 jongeren die de fout in gingen aan.

Deze 'uitslag' kun je op minstens drie manieren interpreteren.

1) Wauw! We hebben onze kinderen echt goed opgevoed. Schouderklopjes voor ons!
2) Goh... Maar 4,7 op de 1000 inwoners. Niet 4,7 op de 1000 jongeren. Zou het wellicht mogelijk zijn dat er iets minder jongeren in Sint Anthonis wonen dan in Bergen op Zoom?
3) Er werden 4,7 jongeren verdacht van een misdrijf. Om verdacht te kunnen worden moet men iets gezien en gemeld hebben. Was er niet onlangs ook een onderzoek geweest waaruit bleek dat de politie veel en veel te laat aankomt na een melding in datzelfde brave Sint Anthonis?

Ik twijfel dus oprecht een beetje aan deze uitslag, wat jammer is. Zeker op 5 december.

Toen ik het las dacht ik trouwens direct; Oh, fijn misschien klopt het wel echt. Want mijn dochters zijn nota bene ook echt heel braaf. Met direct erachteraan braaf? Nee, niet braaf maar lief. Honden zijn braaf. Of, nou ja, dat zouden ze moeten zijn.
Want braaf wat is dat eigenlijk?
Ik check het woordenboek. Braaf; deugdzaam, eerlijk; goed, eerbaar, fatsoenlijk, goed, keurig, oppassend, rechtgeaard, rechtschapen, welgeaard en welgemanierd. Oké, top dat zou ik graag over mijn kinderen willen zeggen. Maar daar achteraan komt: Braaf; Wie zich goed gedraagt, wie doet wat ik zeg.
Serieus?

Ik heb ik mijn hele opvoedkundige leven, wat inmiddels percentage gewijs behoorlijk begint op te lopen, nog nooit de woorden: 'Omdat ik het zeg', uitgesproken. Ik ben daar echt allergisch voor. Ik weet, sorry, dat er zoveel ouders zijn die dit als een soort magische toverspreuk over hun kinderen uitspreken. Maar nee, ik niet.
Vergis je niet. Het is niet dat ik niet streng ben. Ik ben heus geen neurotische kinderpleaser die alles maar tot in de details wil uitleggen. Nee, ik verafschuw die woorden gewoon en vind ze ook niet nodig. 'Willen jullie afwassen?' Kids in koor: 'Waarom?'
Nou simpel: 'Omdat ik heb gekookt.'
Het zijn hetzelfde aantal woorden maar met een dubbele betekenis.

1) Ik heb gekookt en dan is het aannemelijk dat iemand anders dus de zooi mag afwassen. Zo werkt dat hier in huis. Als je iets voor iemand doet kun je wat terugverwachten en vice versa.
2) Je kunt dus ook 'proberen' te koken en dan was ik af.

Vanavond vieren we pakjesavond met zijn allen in de vorm van een dobbelspel. De een kan dus eindigen met een pop en de ander met scheermesjes. Gaat dit hoogstwaarschijnlijk voor scheve gezichten zorgen en heb ik enigszins spijt van mijn idee? Uh, nee joh. We zijn uiteindelijk gewoon allemaal tevreden met wat we hebben gekregen. Waarom?
Nou gewoon, omdat ik het z.. o graag wil!


Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie