Boerendochter

Column door Eefke Peeters
dinsdag 24 oktober 2017

Mijn vriend is DJ en mocht afgelopen week in Amsterdam een setje draaien tijdens de Nightlife Awards. Dat is de avond waar de beste horecazaken van Nederland in de prijzen kunnen vallen.
Ik voel me in steden als Amsterdam altijd een boerendochter. Omdat ik het door de stad heen rijden op zoek naar een parkeerplaats alleen al echt een avontuur vind. Ons navigatiesysteem wees ons de nabij gelegen parkeerplaats aan. Wij rijden naar binnen en achter ons sluit direct het grote zware hek. Helaas is voor ons ook zo’n groot zwaar gesloten hek. Opgesloten dus. Terwijl we nog wat onbenullig om ons heen kijken kwam er iemand anders binnen en riep: ‘Volg mij maar!’ Voor hem en zijn dikke BMW ging het hek wel op magische wijze open. Dus wij volgden braaf. Maar eenmaal binnen was het duidelijk dat dit geen openbare parkeerplaats was. Onze TomTom is een soort irritant slim jongetje van de klas die gewoon altijd een antwoord klaar wil hebben, ook al was dat niet het antwoord op de vraag. 'Hier is een parkeerplaats! Hier is een parkeerplaats!'
Volgende keer dus vragen waar we kunnen en mogen parkeren. Gelukkig vonden we de uitgang. We moesten wel even bellen, om de poort geopend te krijgen, met een zwaar verbaasde parkeerplaatseigenaar over hoe wij in hemelsnaam binnen waren gekomen. Na eindelijk een plekje te hebben gevonden op heerlijke wandelafstand, gelukkig had ik als boerendochter gewoon lekker sneakers aangetrokken, konden we bijna naar binnen. Eenmaal binnen was het lekker warm en wonderbaarlijk kleurrijk. Je zag vrouwen in minirokjes, gouden catsuits en mannen met hempjes van aaneengeregen kleine zilveren ringetjes. De fotograaf had het er maar druk mee.
Terwijl wij stonden te genieten van een opzwepend DJ duo zag ik een grijzende man aardig naar mij lachen. Ik herkende hem wel maar mijn brein weigerde een naam los te geven. Ik ben ook zo slecht in Nederlandse artiesten. Was het Benny Nijman, Piet Veerman of Ben Cramer? Het vreemde was alleen dat hij mij ook aankeek alsof hij mij herkende. Mijn vriend zag het ook. ‘Ik denk dat hij denkt; heej een 30-plusser die herkent mij of mijn muziek misschien wel!’, grapte ik. Toen Chris drankjes ging halen kwam de Nederlandse volkszanger op me af gewandeld. ‘Jij bent toch die columniste? Die grappige stukjes schrijft op het landvancuijk.nl?’ Ik knikte vurig. Benny, Piet of Ben wist gewoon wie ik was of beter nog wat het Land van Cuijk is! Wie had dat verwacht tijdens de Nightlife Awards in Amsterdam? Enthousiast ging ik vertellen dat ik nu ook druk was met Beleef Historisch Grave en dat Grave ook echt de moeite van een bezoekje waard is als meest belegerde stad van Nederland. Hij knikte alsof hij het herkende. ‘En jij hebt een eigen tijdschrift toch?’ Oh mijn hemel, het gaat echt goed met mij! Ik word gewoon herkend om alles wat ik met zoveel liefde doe. Hij lacht vriendelijk: ‘Ik ben trouwens Jan uit Boxmeer want ik weet niet zeker of we elkaar ooit een hand hebben gegeven.’ Jan uit Boxmeer? Nou ja, maakt ook niet uit. Feit blijft ik werd herkend in Amsterdam!

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie