Prikactie

Column door Eefke Peeters
dinsdag 27 juni 2017

Nee, wees niet bang dit wordt geen column over de muggenterreur die we na aankomend weekend mogen verwachten. Brrr. Nee, dit gaat over de leraren die vandaag een prikactie hadden. Dat wil zeggen een korte staking die even zorgt voor hinder. Leraren staken niet graag want dan lopen hun leerlingen kostbare lestijd mis. Maar staan voor waar je recht op hebt is natuurlijk prima.

Leraren van basisscholen krijgen veel minder betaald dan docenten in het voortgezet onderwijs. Dat is naast vreemd, gewoonweg oneerlijk. Men denkt dat dit een overblijfsel is uit vroegere tijden waar men als leraar doorgroeide en steeds oudere kinderen ging doceren. Het vereist allebei een HBO opleiding, dus daar ligt het niet aan. Niet iedere docent heeft de behoefte om 'door te groeien' naar de middelbare school of vervolgopleidingen is het een dan belangrijker dan het ander?

Wanneer ik kijk naar mijn eigen dochter die nog op de basisschool zit is de docent echt superbelangrijk. Ik vroeg haar; wat maakt een leraar leuk? Eerst volgde wat redenen waarom je geen leuke leraar bent. 'Weet je nog mam, meester (ik zal de naam niet noemen), die lachte nooit. Die wist onze namen niet en was altijd aan het vloeken op het digibord.'
Dan krijgt ze een grote glimlach; 'Vorig jaar was ik superblij met juffrouw Judith. Dat vond ik de liefste lerares ooit. Want Juffrouw Judith deed niet zo kinderachtig tegen ons, was altijd vrolijk, geduldig en lief. Ik heb echt geluk mam, want meester Steef is de beste leraar die er is!
Ik weet zeker dat hij lesgeven écht leuk vindt. Hij luistert altijd naar ons en legt superfijn de opdrachten uit.'

Ik denk dat daar direct de clou zit. Vindt een leraar het echt leuk om voor de klas te staan? Is het zijn of haar passie om de kinderen iets bij te brengen? Of is het gewoon werk?
Als ik terugdenk aan mijn basisschool dan heeft het mij echt gevormd. Meester Ger, meester Henny, juffrouw Thea waren redenen om met plezier naar school te gaan. Maar Meester Peter heeft mij gevormd. Ondanks het feit dat spelling en grammatica niet mijn sterkste punten waren bleef hij mij stimuleren om te schrijven. Zonder hem was ik geen columnist geworden, geen journalist, geen maker van Vita en geen redacteur hier bij landvancuijk.nl

De juiste leraren kunnen de juiste weg wijzen. De fundering van je bestaan leggen. Was ik er ook gekomen zonder Meester Peter? Misschien wel, maar waarschijnlijk niet. Iedereen heeft iemand nodig die in je gelooft en je stimuleert het beste uit jezelf te halen. Daar heb je ouders voor, maar ook echt leraren die een heel ander deel van je leven meemaken.

Wat kunnen wij als ouders doen om de docenten van onze kinderen te laten zien dat we ze waarderen? Nou dat: waarderen! Niet zoals ik wel eens hoor, betweterig naar de docenten gaan om te vertellen hoe het moet of hoe je kind in elkaar steekt. Vertrouwen hebben in het feit dat de docent het beste met je kind voor heeft en overleggen bij zorgen of problemen.
Je kind meegeven dat hij of zij hoort te luisteren en zich aan de regels dient te houden. Respect toont voor de docent, de mede leerlingen en zichzelf.

Ik hoop meester Steef, juffrouw Judith, en alle andere meesters en juffen dat jullie krijgen wat je verdiend. Want als jullie gelukkig zijn in jullie vak en dat uitstralen word je dus de beste docent die een kind kan wensen en leren ze de mooiste dingen. Bedankt!


Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie