Kkkoud

Column door Eefke Peeters
dinsdag 17 januari 2017

Op het moment dat ik dit schrijf heb ik het koud. Dat komt, denk ik, omdat ik vanachter mijn pc naar buiten kijk en een laagje sneeuw op ons binnenplein zie liggen waar de zon nog niet is geweest. Ik had het vroeger trouwens nooit koud. Ik weet dat ik als kind bijvoorbeeld graag mijn jas uitdeed bij het maken van sneeuwengeltjes omdat je dan een veel mooier engeltje kreeg. Hoewel ik er misschien minder goed tegen kan dan vroeger, heb ik er trouwens geen last van. Nee, geen winterdip zoals mijn collega Frans en 1.880.000 andere medelanders. Sterker nog, ik ga de winter steeds leuker vinden. Dat komt onder andere door mijn moeder. Die heeft sinds een aantal jaren het breien weer herontdekt. Als ik nu ga wandelen met de honden heb ik de keuze uit vier warme hoofddeksels, drie sjaals, twee poncho's en nog een tweetal been- en armwarmers. Ieder gebreid exemplaar wat ik aan of omdoe voelt als een omhelzing. Zeker als mijn vriend en dochters ook nog meelopen en we allemaal een keuze hebben gemaakt in ons outdoor wintergarderobe assortiment!

Als het goed is gaan we dit weekend op bezoek bij mijn moeder die tegenwoordig in het Hoge Noorden woont. Ik schrijf bewust als het goed is, want onze vorige planning liep in de soep vanwege code Oranje. Nu zijn wij normaal niet zo schrikachtig en laten ons niet door wat vlokjes van de wijs brengen. Maar toen ik de ochtend van vertrek tijdens het uitlaten van de honden niet een of twee, maar drie keer van heel dichtbij de sneeuw zag, besloten we toch maar wijselijk om niet te gaan. Nu wordt het als het goed is alleen maar koud. En in Groningen is het vaak nog iets kouder. Brrr, gezellig.

Als ik het koud heb dan krijg ik trouwens altijd honger. Trek moet ik natuurlijk zeggen, in alles, vooral dat wat warm is. Daarom ben ik dubbelblij dat ik in de kou straks lekker bij mijn moeder ben. Want mijn moeder heeft een kachel, een bad en zoals alleen moeders dat doen, altijd veel te veel eten in huis voor het geval wij opeens spontaan onaangekondigd een half weeshuis mee zouden nemen. En natuurlijk ga ik dan geen taart, bonbons of toastjes weigeren, ook al ben ik nog aan het opletten zoals dat in januari hoort.
Ik vind de kou wel gezellig. Lekker knusjes op de bank, met een extra (door mijn moeder gebreid) deken. Lekker warme chocomel met na een wandeling een scheutje rum.
Waardeer de kleine dingen. Ik denk dat de winter gewoon gezien moet worden als alles in het leven. Soms is het nu eenmaal koud en donker, zoek de lichtpuntjes en de warmtebronnen en omring je daarmee. En, misschien nog wel de allerbelangrijkste les, als je nog in het gelukkige bezit bent van een moeder: ga lekker op bezoek!
Want moeders maken de wereld een beetje minder koud en kil! De meeste figuurlijk, maar de mijne ook nog eens letterlijk!

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie