Stakkertelevisie

Column door Eefke Peeters
dinsdag 29 november 2016

Mijn laptop is gehackt. Ik werk sinds kort met een Macbook en bewaar mijn bestanden in de cloud. Ik denk dat mijn collega columnist Youp van ’t Hek daar mijn column van deze week uit heeft gevist. Hengeltje de wolken in en beet had hij! Zelfs de titel was hetzelfde: Stakkertelevisie. Het ging over de wurgcontracten die de mensen hadden afgesloten voordat ze meededen aan de vele droevige hulptelevisieprogramma’s.
Ik kijk amper televisie, maar dit soort programma’s al helemaal niet. Ik keek wel eens naar Obesitas, maar dat was in mijn gezonde fase, toen ik nog met wortelsnacks op de bank zat en met mijn komkommer gember smootie. Dan is zo’n programma nog wel vermakelijk. Maar ik beloof je met een biertje en een zak chips is er opeens veel minder aan.
Ook dubbeltje op zijn kant is niets aan wanneer je zelf als ZZP-er de kosten vooral ziet stijgen en de beloofde voordelen maar weg blijven.
Help mijn man is klusser is ook al niks, met een vijver die al een jaar of drie droog staat.
Nee, dit soort programma’s zijn eigenlijk alleen maar bedoeld als leedvermaak en leuk als je het zelf vooral niet hebt. Normaal zou ik zeggen, mooi zolang je ziet hoe slecht het ook kan zijn, worden mensen misschien eens wat positiever over hun eigen zogenaamde sores. Dus niet! Denk je dat een programma als: Je zult het maar hebben, mensen aan het denken zet? Er was iemand in beeld met een zware zonneallergie en zij kon nooit onbedekt naar buiten. Ik las vervolgens op Facebook; Lijkt me lekker, dan hoef ik niet meer buiten voor de baas te sjouwen. #wtf
Zeuren is echt Nederlands erfgoed geworden. Zeuren over een ander en zeuren over je eigen leven. Want o wat hebben we het toch slecht. Youp sloot zijn column af met mijn idee om een programma te maken waarin we Galjaard gaan ontmaskeren. Maar misschien geen oog om oog, tand om tand techniek toepassen. Want dan worden we allemaal blind en tandloos.
Pas mocht ik twee gepassioneerde dames interviewen die zich inzetten voor de Voedselbank Land van Cuijk. Zij kregen ook vaak het verwijt dat de mensen die hier aankloppen het aan zichzelf te danken hebben. Zij vertelden verhalen van droevige opeenstapelingen van gebeurtenissen, die echt iedereen kunnen overkomen. En stel he? Stel dat je iets een beetje aan jezelf te danken hebt. Hoe erg is dat? En dan bedoel ik niet je geld opsnuiven en besteden aan hoeren, maar de verkeerde opleidingkeuze gemaakt hebben, vertrouwen in een partner, geloven in je eigen zaak. Leven is het meervoud van lef en ja dan ga je af en toe op je bek. Ik breng binnenkort wat producten naar de Voedselbank. Noem het compassie, medeleven, barmhartigheid, empathie, bekommernis of ontferming. Ik noem het je taak als mens. En jij?
 


Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie