Bijna jarig

Column door Eefke Peeters
dinsdag 15 november 2016

Er is er één jarig, hoera hoera. Dat kun je wel zien dat ben ik! Tenminste bijna dan! Nog twee nachtjes slapen.
Jarig zijn. Oh wat was dat vroeger als kind geweldig! Dan kon ik de dag ervoor niet slapen en was ik natuurlijk super vroeg wakker. Dan lag je te wachten terwijl je beneden de rest hoorden zwoegen voor jou. Slingers ophangen, extra lekker ontbijt maken en de cadeautjes klaarleggen.
Het was natuurlijk de aandacht die het feest compleet maakte. Het huis speciaal versierd voor jou, op de stoel staan terwijl de rest een liedje voor je zingt, iets lekkers trakteren, gezellig bezoek en natuurlijk verrassingen en cadeautjes. Maar vooral het idee van jouw dag. Alles draait om jou en je mag doen wat je wil!

Nu vier ik mijn verjaardag eigenlijk niet. Ik vind de verjaardagen van mijn kinderen veel leuker!  Vooral de voorpret. Ik probeer ze altijd echt het gevoel te geven dat ze jarig zijn.
Echt zo'n volwassen vraag trouwens: 'En, voel je je een beetje jarig?'
Meestal als volwassenen niet hé? Want dan kom je in een fase van: Het leven is een feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen. Spreekwoordelijk prima metafoor, maar letterlijk nee, je gaat voor jezelf echt geen slingers ophangen.

Vorig jaar kreeg ik van mijn jongste de vraag wat ik op mijn tekening wilde hebben. Ik zei: 'Doe maar alles wat ik leuk en lekker vindt.' Op de dag zelf kreeg ik een rolletje met een strik.
'Mam, ik heb het tegenovergestelde gedaan. Want alles wat je leuk vindt is echt veel te veel. Dat zijn wij, de kleur paars, onze hondjes, koffie, alle familie, je werk, chocola, herfstblaadjes, je tijdschrift, alle dieren eigenlijk, tekeningen van mij, als wij blij zijn, de zon, regenbogen, eenhoorns, witte wijn, muffins en ook salades, post in de brievenbus en trotse vaders bij de Voice, sterren en de maan. En zo kan ik heel lang doorgaan. En ik weet niet hoe ik gezondheid moet tekenen.'
Ik moet lachen. Mooi en duidelijk verhaal. Ik rolde de tekening af. Een bloederig half opgegeten monster en een met een bloederig gezicht. 'Ruziënde, enge monsters,' verduidelijkte ze. 'Die niet gezond zijn dus of vrolijk.' Toptekening!

Hebben jullie dat ook? Dat je op een bepaalde leeftijd op verjaardagen vooral denkt: 'Oke, nu ben ik 36 wat heb ik nu bereikt? Is dat wat ik wou? Wil ik nog meer? Hoe kan ik dat doen? Hoe lang doe ik daar over?
Dat ga ik dit jaar niet doen. Ik vind het eigenlijk ook prima waar ik ben. Want zolang ik tekeningen krijg met alles wat ik niet leuk vindt en dat blijkt niet meer te zijn dan twee half aangevreten enge monsters dan doe ik het toch goed?

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie