Waar is het bed?

Column door Eefke Peeters
dinsdag 1 november 2016

De afgelopen weken was mijn Facebook tijdlijn continu gevuld met de discussie over schoorsteenvegers die wel of geen migratieachtergrond zouden hebben.
Nu gelukkig eens iets heel anders: Het bed van Vincent van Gogh!
Het staat namelijk, hoogstwaarschijnlijk in Boxmeer. Als ik mijn Facebookvriendjes moet geloven is het echter al helaas 147 keer naar de stort gebracht. Ik vind dit soort dingen echt heerlijk, het gevoel dat er misschien wel iets super waardevols in ons midden is, de geweldige grappen en de saamhorigheid. Zo schreef iemand: Boxmeer wordt een heus bed-evaartsoord! Een ander had niet het bed, maar wel het van Gogh servies gevonden. Prachtige kopjes met maar 1 oor. Ik kan daar echt van genieten!

Ik vraag me af waar het bed is en in welke staat. Natuurlijk ga je dan meteen als een soort Sjakie in de chocoladefabriek op zoek naar de gouden wikkel, al is het maar in je hoofd. Ik had als kind ook een klein geel bed. Ik weet het zeker, maar hoe kwam ik daar ook alweer aan?
Ik probeerde te graven en te graven in mijn brein. Ik zie me nog zo staan bij dat bed, zo blij! Zou ik hebben aangevoeld dat het van onvoorstelbare waarde was? Maar ineens zag ik in mijn herinnering mijn vader in de tuin met planken in de weer. Dus zeker was het van onvoorstelbare waarde alleen niet zo waardevol als een van Gogh, (in geld dan).

Ik kan me echt voorstellen dat iemand dit nieuws ook gehoord heeft en tegen zijn vrouw zegt: 'Verrek, weet je nog? Dat was dat lelijke zonnebloemgele bed wat ik van tante Annie heb gehad. Daar ligt Sofietje nu in. Dat heb ik korenblauwe geschilderd en hartjes in lopen zagen en haar naam groot in gekerfd. Ik zeg mooi niks. Laat ze maar zoeken!'
Maar nee, ouders van Sofietje, als jullie dat bed hebben dan moet je dat echt zeggen! Geeft niets dat het niet meer is zoals het was. Het zou toch fantastisch zijn om te restaureren en te vergelijken met de schilderijen? En ja je kunt misschien wel denken; mijn dochter slaapt in het bed van een van de grootste kunstenaars aller tijden in de periode dat hij de Zonnebloemen schilderen bijvoorbeeld. Ja, klopt, maar lieve ouders hier sliep hij ook in, toen hij (naar alle waarschijnlijkheid zelf) zijn oor heeft afgesneden, dus ook zijn donkerste tijden heeft hij in dat bed beleeft. Dat wil je toch niet voor lieve kleine Sofietje?

Oh, zou bet bed nog bestaan? Het hangt compleet af van geluk en toeval. Ik heb Vincents schilderijen altijd interessant gevonden, zijn brieven minstens zo mooi. Zo schreef hij: Ik droom van schilderen en dan schilder ik mijn droom. Mooi toch?
Of in een brief aan de ridder van Rappard: Hoe meer men liefheeft, des te actiever wordt men, denk ik; want liefde die alleen maar gevoel is, zou ik geen liefde noemen willen.
Maar mijn favoriet is: Je leven zou wel erg leeg zijn als je nergens spijt van zou hebben.
Alleen hoop ik vurig dat nu niemand spijt heeft van het gebruiken van zijn bed als hout voor de kachel.


Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie