Dubbelganger

Column door Eefke Peeters
dinsdag 27 september 2016

Ik had afgelopen week ouderavond van mijn jongste dochter op haar basisschool in Sint Anthonis. Na wat leuke gesprekjes met ouders, kwam er een dame op me afgelopen die niet erg vriendelijk keek. Ze kwam erg dicht op me staan en sloeg haar armen demonstratief over elkaar. 'Waarom komt er geen skatebaan voor de jeugd?' Ze snoof er een beetje bij.
Skatebaan? O, wacht dat had ik wel gelezen. 'Nou, ik verwacht vooral het kostenplaatje, was het geen 28.000 euro? Ik zou willen dat er meer te doen was voor de jeugd en de ouderen trouwens.'
Haar blik verstarde. 'Nou als u dat zo graag wilt, dan zorgt u daar toch voor in uw functie.'
Mijn brein kraakte een beetje … ook door het gevoelsmatig verkeerd gebruik van het woordje u.
'Uhm nou. Ik denk niet dat ik als columnist van het Land van Cuijk zoveel invloed heb, eerlijk gezegd.'
Vrouw nog bozer.
'Vindt u dat niet een beetje arrogant om uzelf columnist van het Land van Cuijk te noemen?'
Dat is helemaal niet wat ik bedoelde.
'Ik bedoelde columniste van www.landvancuijk.nl. Maar trouwens, ik werk nu inmiddels al bijna 15 jaar als columnist van en voor deze regio. Ik denk dat er überhaupt weinig mensen zijn, die zo van deze streek houden als ik. Dus als er iemand zichzelf columnist van het Land van Cuijk mag noemen, dan hoor ik daar toch zeker ook bij.'
In mijn hoofd hoorde ik applaus. Ik heb een hekel aan arrogante mensen, maar nog meer aan valse bescheidenheid. Wat denkt deze vrouw wel niet, ik heb mijn plekje wel verdiend.

De vrouw kreeg ineens een heel rood hoofd. 'Oh, jij bent Eefke Peeters of niet?'
Ik vond het een rare vraag, want ik dacht dat we dit wel hadden vastgesteld. Ik knikte droogjes.
'Sorry je lijkt echt op onze burgemeester. Maar dat komt misschien omdat zij ook rood haar heeft en columns schrijft.'
Ze rende zowat weg.
Oké, dacht ik. Ik hoor wel vaker dat ik op iemand lijk, maar deze had ik nog niet gehoord. Interessant. Hoe sterk is die vergelijking?
In mijn gedachten kon ik in haar plaats optreden bij crisissituaties zoals vroeger bij Stalin. Hoe gaaf zou dat zijn? Of net als de Maxima Look a like gewoon wekelijks (betaald) lintjes doorknippen van een nieuwe winkel of een bloemetje overhandigen aan een jubilaris. Maar in mijn herinnering heeft mevrouw Sijbers knalblauwe ogen en ik toch echt groen. Ik vind lenzen eng, dus ik twijfel...

Toen dacht ik aan de foto van die vier jongens waarvan eentje hoopvol met zijn duim omhoog zit. Met stralende ogen vanwege zijn droom die binnen handbereik ligt. Vroeger zat ik op rolschaatsles, serieus de beste sport die ik ooit heb beoefend! Nederland wordt trouwens ook het Mekka voor de skatende mens genoemd. Skaten geeft een heerlijk vrijheidsgevoel, de wind in je haar, de snelheid. De kick als je een nieuw trucje leert. Een beeld doemt op. Sint Anthonis; Het Skate Utopia van het Land van Cuijk. Met die prachtige baan en routes door onze schitterende regio.

Ik heb ergens in mijn sieradenkistje nog pareloorbelletjes liggen.. Dus wie weet lees je binnenkort in de krant dat de skatebaan er toch komt. Alleen is het geld er dan natuurlijk nog niet.
Als ik het bedrag over de huishoudens verdeel zou iedereen ongeveer 6 euro moeten geven. Dus als die jongens aanbellen geef ik het met liefde, niet alleen voor die skatebaan, maar vooral voor de droom. Want dromen, lieve mensen, zijn toch onbetaalbaar!
Ik zou natuurlijk ook best mee willen collecteren, zeker voor die arme jongens nu de herfst zich laat zien en het donker, killer en regenachtiger wordt , maar ja dat kan natuurlijk niet in mijn functie...

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie