Land van Maas

Column door Eefke Peeters
dinsdag 31 mei 2016

Ik was gisteren thuis aan het werk toen de donder en bliksem zich als een woedende deken over ons prachtige Land van Cuijk liet vallen. 
Het leek bij ons in de tuin in te slaan. Er viel ook niets te tellen, het ging gelijktijdig, het diepe gebrul van de donder en de verblindende lichtflitsen van de bliksem.

Tussen de buien door ging ik snel de hondjes buiten laten. Het water stond zo hoog dat ons kleinste hondje tot zijn kin in het water verdween. Hij tilde nog heel dapper zijn pootje op, ondertussen zoekend naar balans, maar ik heb geen idee of hij nu werkelijk iets deed.

Ik kon in de namiddag gelukkig weer op mijn telefoon, want ik had het akelige gevoel had dat wij in Sint Anthonis nog wel eens behoorlijk geluk konden hebben. En inderdaad. Boxmeer en vooral Cuijk waren weer zwaar de dupe. Facebook en Twitter stonden vol met auto's die moedig gingen onderzoeken of ze ook als duikboot konden fungeren.

'Mam, er kan niets erg gebeuren toch?' Ik schudde mijn hoofd. 'Welnee, wij zitten lekker veilig binnen!' Zei ik dapper terwijl ik door mijn vriendenlijst heen scrolde en mensen berichten plaatsten over bliksem die via de afzuigkap naar binnen was geslagen, volgelopen kelders, wc's en putjes die waren overstroomd en zelfs de complete begane grond van een flatgebouw was volledig ondergelopen.

Een eng idee, want wat zou er zijn gebeurd als de regen niet was gestopt?

Mijn brein begint op volle toeren te draaien. Ik las het pas nog in een folder van Aa en Maas.
Het klimaat verandert, er valt steeds vaker in korte tijd veel regen. Wist je dat 60% van Nederland kan overstromen? Na de ramp in '53 zijn er veel maatregelen genomen, maar omdat de bevolking zo snel stijgt blijft het noodzakelijk dat men blijft ingrijpen.

Ik maak een plan van aanpak in mijn gedachten. Want wat kun je eigenlijk doen om jezelf te beschermen tegen een overstroming?
Hamsteren! Zorg voor voldoende houdbaar eten en drinken, een radio en warme dekens. Alleen leg dit dus niet in de (schuil)kelder, maar op zolder. Stroom, gas en communicatie vallen uit en de infrastructuur wordt aangetast. Je moet dus zo hoog mogelijk gaan zitten en wachten tot men je komt evacueren. Zorg dus ook voor een spandoek of een vlag die je uit het raam kan hangen zodat men weet dat je er bent. Maar het kleine lefgozertje in mij steekt zijn middelvinger op. Dus ik denk verder... En daar ga ik dan in mijn hoofd, pendelend met mijn rubberen boot, vol reddingsvesten en luchtbedjes het Land van cuijk af. Op zoek naar mensen in nood. Dus mocht het ooit zover komen en je hebt nog bereik bericht me op @eefkepeeters! Of beter nog ik verander mijn twitternaam @eefopdreef!

Dan volgt er weer een oorverdovende knal en een felle schicht. Mijn dochters kruipen tegen me aan, de grootste hond springt op schoot en de andere zoeken bescherming in de mengelmoes van armen en benen. Het besef komt net zo hard binnen als de donder. Je weet pas hoe sterk je bent, als sterk zijn je enige keuze is!

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie