De Maasheggen; onze wortels

Column door Eefke Peeters
dinsdag 8 maart 2016

Mijn ene opa en oma kwamen uit Cuijk.
De trots waarmee zij vertelden dat de Romeinen een Castellum in Cuijk hadden gebouwd was ongekend. Want dankzij de Romeinen heeft de wereld infrastructuur, cultuur, kunst, sport en sociale structuur. Zelfs wiskunde en wetenschap vinden hun oorsprong bij de Romeinen. En al die wijsheid brachten ze eeuwen geleden naar Cuijk. En Cuijk gaf dit op haar plaats weer door aan deze wijde, wijde regio, volgens mijn grootouders zelf in principe aan heel Nederland want volgens hen was Cuijk het oudste dorp dat ons koude kikkerlandje kent.
Want cultuur is de universiteit van het leven, drukte mijn oma mij op het hart.

Mijn andere opa en oma kwamen uit Boxmeer.
De trots waarmee zij vertelde dat Boxmeer één van de weinige staatjes was die zelfstandig was, stroomden hoorbaar door hun bloed. Van heinde en verre zochten de Katholieken een thuis, waar zij zichzelf mochten zijn. Dat vonden zij in de Vrije Heerlijkheid Boxmeer.
Als Boxmerenaar laat je jezelf dus niets wijsmaken. Vroeger niet en nu niet.
Want onafhankelijkheid is je grootste goed, drukte mijn oma mij op het hart.

Er was altijd lichte strijd over welk dorp er nu beter was.
Kruisherenklooster Sint Agatha versus Karmelietenklooster Boxmeer.
Jan van Cuijk versus Jan Boc de Mere.
JVC versus Olympia.
Schouwburg versus de Weijer en ga zo maar door!

Maar wat zij gemeen hadden was de diepgevlochten liefde voor de Maasheggen. Die van Maashees tot Sint Agatha krachtig tot stand is gebleven. 'Zelfs Julius Caesar beschreef het in zijn boek: Om vijanden af te weren, hadden de inwoners jonge bomen gekapt en neergebogen. Aan de zijdes waren nog talrijke takken die zodoende in elkaar groeiden. Daartussen plantten zij wijselijk braam- en doornstruiken. Zo vormden deze heggen een harde grens, waardoor het niet alleen onmogelijk was om binnen te dringen, maar je zelfs niet meer door heen kon kijken. Vijftig jaar voor onze jaartelling wisten we al hoe we onszelf moesten beschermen.'
En hoewel zij het niet altijd eens waren over de oorsprong van de geschiedenis, waren zij het hier wel over eens. De Maasheggen moeten bewaard blijven.

Het prikkeldraad is de lelijkste en treurigste uitvinding van de negentiende eeuw zeiden mijn beiden oma's. Zij hielden van wandelen en nog veel meer van dieren en het landschap. Dat stomme prikkeldraad betekende de ondergang van vele natuurlijke afscheidingen.
Wat waren mij opa's en oma's trots op de Maasheggen; 'Een unieke en veilige leefomgeving voor prachtige planten en kleine dieren. De mens die de natuur een handje helpt. Prachtig toch? Het is het oudste landschap van Europa,' riep de een en de ander doopte haar koekje in de koffie en beaamde dit met een zichtbaar ferme knik.

Al deze verhalen en nog veel meer vertelde mijn ouders, want mijn Boxmeerse opa en oma heb ik zelf helaas nooit mogen ontmoeten. Mijn ene opa was kolenboer en de ander verkocht kachels. Daar komt ongetwijfeld mijn liefde voor warmte vandaan. En daarnaast de liefde voor natuur, dieren en vooral ook trots op je 'roots'.
Aanstaande zondag is het Maasheggen Vlechten voor de elfde keer. Mocht je nog nooit geweest zijn ga dan eens kijken. Ik zie in de Maasheggen niet alleen letterlijk en figuurlijk 'wortels' maar ook de kracht van behulpzaamheid. Een klein liefdevol zetje en iets kan uitgroeien in een bijna onverwoestbare grens. Een grens die het nare buiten houdt en de liefde binnen. Man wat moeten we trots zijn op ons Land van Cuijk! En kom je ooit eens iemand tegen die onze trots niet deelt, geef hem dan gewoon een zetje. Wie weet ;)

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie