Beschuitje eten met Anthonius

Column door Eefke Peeters
dinsdag 1 september 2015

Als iemand mij vraagt met welke beroemde overleden persoon ik wel eens een beschuitje zou willen eten twijfel ik altijd. Voorheen was het Kurt Cobain of Einstein en tegenwoordig zijn daar Paul Walker en Nelson Mandela bij gekomen. Had ik maar één keuze, dan ging ik absoluut voor Antonius Wilhelm Peelen.
Dit moet wel een enorm interessant man zijn geweest. Hij was een ware cultuurminnaar. Hij was schrijver, medicus, musicus, jurist, historicus en ontwerper. Hij was een alleskunner met een uitgebreide bibliotheek, een atelier vol schilderijen en een verzameling van muziekinstrumenten.
Dan denk je misschien als je dit allemaal leest dat Anthonis een zacht ei was, maar niets is minder waar. Hij verzette zich namelijk fel tegen de tirannieke trekjes van de adellijke heersers van Boxmeer. Hij verdedigde de privileges van de inwoners van mijn geboortedorp Boxmeer en van mijn huidige woonplaats Sint Anthonis tegen onder andere die misselijke Graaf Albert van den Bergh die de alleenheerser wilde zijn. God, weet (deze alleskunner was namelijk ook priester en zelfs deken van het Land van Cuijk) wat er anders van ons terecht was gekomen.
Ik heb schilderijen van hem gezien. Wat me dan vooral aanspreekt zijn zijn ogen. Deze kijken vol interesse de wereld in. Wat is er nu vleiender dan een man met een uniek oog voor schoonheid die jou aankijkt? Zucht. Dus ik wil die Dokter Peelen Cultuurprijs winnen. Niet zozeer voor de geldprijs of de eer, maar voor het beeldje van Anthonius zelf, op mijn nachtkastje.
Maar natuurlijk ben ik weer eens niet genomineerd, daarvoor moet ik namelijk eerst een bijzondere activiteit op cultureel gebied gaan organiseren voor de Gemeente Boxmeer.
Tot die tijd kunnen de organisatoren van poporganisatie PodiumB uit Beugen, kunstpromotor Willem den Hartigh uit Boxmeer of de initiatiefnemers van cultuurevenement Schijt aan de Grens er met hem vandoor gaan.
Natuurlijk gun ik het hen allemaal, alleen mezelf ook ...
Dus ik ga hem denk ik stelen. Dat gebeurt toch wel vaker? In carnavalsverenigingen wordt de scepter gestolen en bij voetbalwedstrijden de beker. Dan zeg ik, als iemand er achter komt, dat het een grapje was.
Maar terwijl ik bedenk hoe ik het beeldje uit de handen van de winnaar(s) gris zie ik opeens een engel in mijn gedachten. Het bronzen engeltje van de vaart wat in Boxmeer van haar voetstuk is gehaald. 
Anthonius zou het volgende zeggen: 'De gestolen Engel is de weerspiegeling van alles wat nu mis is met deze wereld. Deze kleine engel stond voor cultuur, midden in de samenleving staan, het koesteren van tradities. Het stelen hiervan staat voor gebrek aan respect voor je medemens, blind zijn voor de schoonheid van wat cultuur je kan brengen. Cultuur lijkt de laatste tijd alleen een botsmiddel, het moet weer gezien worden als het brengen van kleur in je leven.'
Oh Anthonius, ik zal er zijn en hard klappen voor Symphonica in Sporto die dik en dubbel de stimuleringsprijs hebben gewonnen en nog harder voor diegene die jou mee naar huis mag nemen. Ik blijf ondertussen wel dromen, want dromen worden werkelijkheid als je maar sterk genoeg bent om er in te blijven geloven, daar ben ik van overtuigd!


Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie