Grave mooier dan Disneyland
Column door Eefke Peeters
woensdag 4 februari 2015
Soms heb je van die interviews die je nooit vergeet. Zo had ik jaren geleden voor een interview waar ik de Maas afging een geweldig gesprek. Je kon mij vinden op de kade in Cuijk en ik was regelmatig in Grave. Toen ik een keer op een mooie vrije zomerdag in Grave op een terrasje zat hoorde ik naast mij een Amerikaanse moeder met haar kids kletsen. Op een gegeven moment renden de kids naar het water en de moeder bleef zichtbaar genietend achter. Ze snoof diep en sloot haar ogen. Toen ze opkeek glimlachte ik naar haar. Mijn nieuwsgierigheid naar haar verhaal, voor deze serie van de krant, won het van mijn beleefdheidsvorm om iemand gewoon lekker met rust te laten. Ik vroeg haar, in het Engels uiteraard, of ze ook zo van de zon genoot. Ze knikte heftig. De zon, het water, het uitzicht en de prachtige omgeving. Na een tijdje kletsen bleek dat ze op vakantie was. Ik heb het denk ik wel drie keer geverifieerd. Vanuit Amerika op vakantie naar Grave of all places? Ja, het was de mooiste plek waar ze ooit was geweest. Waar zij woonden moesten ze uren rijden om een stukje bos te zien want alles was beton en cement. En rivieren met boten en kleine watertjes met eenden dat was dan ook ongekend prachtig. En de steentjes in de straten waren nog mooier dan in Disneyland Parijs. Ze waanden zich continue in een sprookje.
Ik vond het zo'n bijzonder verhaal omdat ik daarna door de stad ben gaan lopen en zag wat zij bedoelde. Grave is écht prachtig. In sommige steden en dorpen moet je door je wimpers kijken om de schoonheid te kunnen zien, maar hier in Grave moet je juist je ogen wijd open doen en langzaam wandelen. Struinen door de straatjes. Dan besef je dat wij mensen een hele vervelende eigenschap hebben. We raken enorm snel gewend aan fijne dingen. Een lekker salaris, een partner die er voor je is, een prachtige omgeving. Als je dat niet koestert kun je het kwijtraken. Wat op de werkvloer 'bedrijfsblindheid' wordt genoemd en op relatievlak iemand voor lief nemen, werkt in je eigen streek als 'regioblindheid'. Eigenlijk zou je toch elke dag als je op staat, naar je werk gaat, boodschappen doet of met de hond gaat wandelen goed om je heen kijken en genieten.
Je moet er toch niet aan denken in een betonnen regio te moeten wonen waarbij je dus uren moeten rijden om een fatsoenlijke boom te zien? We zouden dat met zijn allen eens meer moeten waarderen. Dat is één van de redenen dat er jaren geleden een platform is ontstaan. Landvancuijk.nl waar je alles vindt wat deze regio zo mooi maakt. Wij hebben alle gemeentes en alle dorpen hier ook op benoemd. Maar de sterkste verhalen, de mooiste foto's en de diepste geheimen hebben we niet.
Daarom gaan wij elke maand een gemeente in de spotlight zetten om zodoende een origineel naslagwerk van elk dorp te kunnen hebben. Elk dorp dat de vijf gemeentes samen tellen en de stad Grave dus. Februari staat in het teken van, je raadt het al, Grave en haar dorpjes Gassel, Escharen en Velp. Dus heb jij iets wat je met ons wil delen? Dat zouden wij erg waarderen. Dus graaf in je archief, spit in je geheugen of open je ogen en kijk alsof je jouw omgeving voor het eerst ziet!
Mail jouw tips naar info@landvancuijk.nl
Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie
