Korting of ik schrijf
Column door Eefke Peeters
dinsdag 2 december 2014
'Schelden doet geen pijn', riepen ze vroeger, tegenwoordig komt men daar wel op terug. Gelukkig, want woorden kunnen behoorlijk kwetsen. Bijvoorbeeld dingen die gezegd worden na het beëindigen van een relatie. Tegenwoordig kun je in je huwelijksgeloftes laten opnemen elkaar, na een eventuele scheiding, niet zwart te maken op Social Media. Het kan nog veel erger want hoe vaak lees je niet dat er een tiener zichzelf van het leven berooft na een vreselijke pesterij.
Minder erg, maar desalniettemin ook met soms vreselijke consequenties zijn de slechte recensies voor de restaurants.
Ik sprak enkele horecaondernemers en sommige hebben er echt last van. Wanneer iemand een keer slechte zin had en daardoor zeurt over de opmaak of over de bediening, daar kan een restauranthouder niet wakker van liggen. Maar fake berichten van klanten die geen korting kregen of zelf mensen die er niet eens waren, daar worden ze goed ziek van. Want tegenwoordig kijken mensen steeds meer eerst even op de telefoon op eet.nu om de recensies te lezen. Logisch, want uit eten is voor veel mensen echt een avondje uit en dat moet goed zijn. Lekker optutten en genieten maar. Dat begint bij de binnenkomst. Ik heb ook jaren in de horeca gewerkt. Waarvan de laatste zes jaar bij Hotel Restaurant Riche, ik maakte nog net de wisseling van de wacht daar mee. Twee verschillende 'bazen' maar ook weer met een aantal raakvlakken. Mensen welkom heten en daarbij was groeten bij binnenkomst net zo belangrijk als bij het weggaan. Dat klinkt logisch, maar hoe vaak word je ergens enthousiast begroet om vervolgens na het betalen van de rekening zelf je jas te moeten gaan zoeken? Ik ben door mijn werk bij Riche echt verwend geworden. Ik kijk kritischer dan een gemiddeld mens. Het belangrijkste vind ik wel dat je plezier hebt en passie voor je vak. Als de mensen in de bediening uitstralen dat ze het werk leuk vinden, kan ik 'foutjes' met gemak vergeven. Zo waren we eens ergens en kwam het meisje lachend onze drankjes brengen. Bij het biertje voor mijn vriend keek ze onnozel naar het lege glas. 'Oh, vergeten te tappen,' zei ze vrolijk. Ik mis de horeca wel, zelfs de kerstdagen. Die enorme drukte en dan het gevoel van 'dat hebben we mooi geflikt' als het dan achter de rug is. Maar wat is dat hard werken, vooral voor de chefs in de keuken. Ik heb daar na jaren van brunches, kerst, feesten en koffietafels zoveel respect gekregen voor dat vak. Ik vind het al een hel als er zes mensen komen eten met kerst en ik moet alles warm uit serveren. Jaren heb ik stiekem het geheim af proberen te kijken. Maar ik denk dat je als Chef wordt geboren, je hebt het of je hebt het niet. Dat zeiden de, toevallig allemaal mannen, trouwens ook als er een leerling kwam. Binnen een dag, wat zeg ik een halve dag, wisten ze het al. Hij wordt het of hij wordt het niet. Wat is dat dan? Wat maakt je nou een goede chef? Ik wil u een ding vragen? Als u ergens binnenkort gaat uit eten met pakjesavond of met de kerst bijvoorbeeld. Probeert u eens te proeven wat dat geheime ingrediënt is van de chef. En schrijf dan eens een recensie op zo'n online platform. Je hoeft dingen niet te romantiseren, maar wees eerlijk. En bedenk: De pen is machtiger dan het zwaard !
Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie
