Dag Sinterklaasje!

Column door Eefke Peeters
dinsdag 11 november 2014

Dit weekend is het weer zover. De Goedheiligman komt aan in het land. Per boot, helikopter of op zijn paard. Menig ouder houdt zijn hart vast hoe zijn Pieten er dit jaar uit zullen zien. Ik vind de hele discussie echt lastig. Het is letterlijk en figuurlijk niet zo zwart wit. Liedjes als: 'Ook al ben ik zwart als roet, meen het toch goed,' klinkt mij ook racistisch in de oren. Dan zegt men: 'Ja, maar kinderen zijn ook banger voor zwarte honden dan voor bijvoorbeeld een golden retriever. Dat is geen racisme, dat ligt aan de kleur zwart. Nou, ja, hoor je hoe dat klinkt? Het klopt trouwens ook niet. Neem die Golden Retriever! Deze bijt het meest van alle honden op de wereld.

Sinterklaasfeest staat nu gelijk aan gekwetste mensen. Mensen met of zonder kleurtje. Ouders en kinderen. Deze discussie wakkert gevoelens aan waar je toch doodziek van wordt. Het taalgebruik en de verwensingen op forums laat mijn maag omdraaien. Tegelijkertijd kan ik niet helpen om me af te vragen waar we ons toch zo druk om maken. Het gezeur over gekleurde Pieten, terwijl er zoveel mensen gemist worden. Mensen die uit hun leven zijn gerukt door een vliegtuigramp, door Ebola, door oorlog of gewoon omdat die 'Goedheiligman' op zijn wolk het tijd vond. Ik, die altijd zo fan was van Sinterklaas, vind het tijd. Tijd voor hem om te gaan met zijn Pieten, zwart, paars of kaasgeel. Die oude man die bepaalt of kinderen zoet zijn of niet, de zwarte Piet die klakkeloos een zak vol cadeaus neer zet voor de kids. Hoe is dat nog te rijmen naar deze tijd? Een tijd waar je helemaal niet vol goed vertrouwen bij een oude man op schoot kan kruipen. Je echt niet zomaar een snoepje van iemand kunt aannemen. Waar menig gezin met twee banen keuzes moet maken. De afspraak voor jezelf bij de tandarts afzeggen of pakjesavond vieren. Het is niet meer van deze tijd.

Mijn jongste heb ik dit jaar vertelt over hoe het zit met Sinterklaas. Voor ons wordt Sinterklaas surprise avond. Iets knutselen voor elkaar. Tijd en energie steken in de ander, in plaats van klakkeloos een zak cadeaus voor de deur achterlaten. Wij trekken de hele magie gewoon door naar Kerst. Dat is wat wij in de wereld missen. De kerstgedachte; hoop houden. Met de donkere dagen hebben we meer behoefte aan tijd spenderen met onze geliefden. Gezellig bij elkaar, aandacht voor elkaar. Iets doen voor een ander. Misschien wel voor iemand die je niet kent, omdat je juist zo samen gezellig binnen met elkaar pas beseft hoe goed je het eigenlijk hebt. Kerst is de kleine dingen.
Wat mij betreft heeft daarom de Kerstgedachte gewonnen van de Pakjesavond.

Op 6 december mag wat mij betreft het volgende bericht de deur uit:

Wij zijn droevig te moeten mededelen dat in de nacht van 5 december op onbekende leeftijd van ons is heengegaan Sint Nicolaas. Zijn Pietermannen stonden om hem heen terwijl hij rustig was ingeslapen. Op een briefje stond geschreven voor alle lieve kindjes. Hopelijk heb je een pakje gehad en ben je er blij mee. Sinterklaas wordt te oud, wil jij graag mooie dingen hebben in je leven? Onthou dan dat je met hard werken, eerlijk zijn en lief zijn voor de ander het meest kunt bereiken in je leven. Blijf een lief kind, ook voor je ouders. De tranen van de Pieten rolden over hun wangen. De zwarte roet trok vegen over hun vrolijk gekleurde pakjes en liet een vijver van zwarte tranen achter aan het voeteneinde van Sint zijn bed. Rust zacht Sint Nicolaas; Goed Heiligman.

Lees meer blogs/columns | Terug naar Toerisme & Recreatie